امامت امام صادق علیه السلام

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] امام صادق علیه السلام پس از شهادت پدر خویش امام باقر علیه السلام، در هفتم ذی الحجه ی سال 114 هجری قمری در حالی که 31 سال و اندی از سنش می گذشت عهده دار منصب امامت شد. مدت امامت آن حضرت 34 سال بود.
ایام امامت آن جناب مصادف با خلافت هشام بن عبدالملک و ولید بن یزید بن عبدالملک و یزید بن ولید بن عبدالملک و ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد از خلفای اموی و سفاح و منصور دوانیقی از خلفای عباسی بوده است.
در اثبات امامت حضرت صادق علیه السلام به سه دسته از ادله استناد شده است:
در روایات نبوی به امامت امام صادق علیه السلام تصریح شده است. در فرازی از حدیث لوح آمده است: بعد از امام باقر علیه السلام شک کنندگان در جعفر هلاک خواهند شد و کسی که او را رد کند مرا رد کرده است و این سخن حق من است که مقام جعفر را گرامی دارم و او را در میان دوستانش و شیعیانش شاد سازم. حدیث معراج و حدیث ابو بن کعب و جابر از پیامبر نیز تصریح بر امامت امام صادق علیه السلام می کنند.
امام باقر علیه السلام نیز به طور آشکار به او وصیت و به امامتش بعد از خود تصریح نمودند.
چند نمونه از احادیث امام باقر علیه السلام:
یکی از شرایط امام این است که افضل زمان خود باشد. امام صادق علیه السلام به اتفاق مخالف و موافق در علم و دیگر کمالات انسانی افضل اهل زمانش بود.
ابوحنیفه پیشوای حنفیه می گفت: هرگز در عمرم عالمتر و فقیه تر از جعفر بن محمد ندیدم. منصور دوانیقی آن حضرت را به علم و معنویت می ستود. ابوبحر جاحظ می گفت: علم و فقه جعفر بن محمد دنیا را پر کرده است. قرمانی جایگاه آن حضرت در حدیث را به منزله سر از بدن می داند. مالک ابن انس آن حضرت را بی نظیر در علم و فضل و معنویت می دانست.

پیشنهاد کاربران

بپرس