امر به طبیعت

[ویکی فقه] امر به طبیعت امر به ذات ، بدون لحاظ افراد آن است.
مراد از «امر به طبیعت» این است که آمر هنگام امر کردن، « طبیعت مامور به» را در نظر گرفته و به افراد توجهی ندارد. در تعلق امر به طبیعت یا فرد، میان اصولی ها اختلاف است، و در این باره سه دیدگاه وجود دارد:۱. متعلق اوامر، طبایع است؛۲. متعلق اوامر، افراد خارجی است؛۳. متعلق اوامر، طبایعی است که مرآت (آینه) برای افراد (حصه ای از طبیعت) می باشد.
← نکته اول
۱. ↑ خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۳۴۲.
...