امر به معروف

[ویکی فقه] آیین مقدس اسلام در کنار دیگر برنامه های فردی و اجتماعی خود، از پیروانش می­ خواهد که نسبت به آن چه از دیگران می­ بینند بی­ تفاوت نباشند بلکه آن ها را به سوی خوبی­ ها فرا خوانده و از بدی ها باز دارند. این دو وظیفه اساسی، امر به معروف و نهی از منکر نام دارد.
امر در لغت دو معنی دارد؛ یکی کار که جمع آن امور است و دیگری دستور و طلب که جمع آن اوامر است.

معنای لغوی نهی
نقیض امر، نهی به معنای زجر و منع است.

معنای لغوی معروف
معروف از ماده «عرف» به معنای شناخته شده

معنای لغوی منکر
...

[ویکی فقه] امر به معروف (قرآن). به هر کاری که عقلا یا شرعا نیکو شناخته شود،معروف می گویند و امر به معروف، فرمان دادن دیگران به کار و گفتار نیک است.
← قرار گرفتن در زمره صالحان
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۳۱.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۳۶۶، برگرفته از مقاله «امر به معروف».
...