امپراتوری روم غربی ( به لاتین: Imperium Romanum occidentale ) به عنوان یک ارگان دولتی خودمختار، پس از مرگ امپراتور تئودوسیوس یکم در سال ۳۹۵ میلادی پدید آمد؛ تئودوسیوس تصمیم گرفت قلمروهای وسیعی که بیش از هر زمان دیگری در برابر فشار بربرها آسیب پذیر بودند را به دو پسرش واگذار کند: به آرکادیوس، پسر بزرگترش، حکومت بر بخش شرقی امپراتوری و به هونوریوس، پسر کوچکترش، نیز بخش غربی امپراتوری به ارث رسید.
تئودوسیوس بر این قصد نبود که دو ارگان سیاسی متفاوت و کاملاً مستقل از یکدیگر ایجاد کند. در عوض قصدش این بود که آنان را با یکدیگر پیوند بزند. این انفصال باید در حقیقت بنیادی کاملاً دیوان سالاری و اداری داشته باشد یا اینکه در ارتباط با مسئلهٔ دفاع نظامی بوده است.
از اکنون به بعد، این دو تودهٔ عظیم امپراتوری به ترتیب امپراتوری روم شرقی ( بیزانس ) و امپراتوری روم غربی را تشکیل دادند، و دیگر بیش از این با یکدیگر متحد نشدند و هر یک دو مسیر توسعهٔ مجزا از یکدیگر در پیش گرفتند. آرمان متحد کردن این دو پاره تا مدتی مدید در اذهان باقی ماند و تا ۴۷۶ میلادی خاموش نشد؛ یعنی زمانی که پادشاه هرولی ها، [ یادداشت ۱] اودوآکر، آخرین امپراتور روم غربی، رومولوس آگوستولوس، را از تخت خلع کرده و نشان های امپراتوری ( شامل دیهیم، عصای سلطنتی، توگای مزین به طلا، شمشیر و ردای قرمز ) را به امپراتور شرقی، زنون، داد. [ ۱]
زنون نیز به نوبه خود ایتالیا و روم ــ مرکز تمدن رومی ــ را به عنوان بخشی از امپراتوری می نگریست، در حالی که اودوآکر و سپس تئودوریک در تئوری نقش حکمرانان نیابتی امپراتور بیزانسی را داشتند ولی در عمل پادشاهانی خودمختار بودند.
حتّی امپراتور بیزانسی، ژوستینین یکم نیز تلاش نمود پس از سقوط روم غربی دو پارهٔ امپراتوری را با یکدیگر متحد سازد، پروژه ای که البته با اظهار وجود پادشاهی های فرانک ها، ویزیگوت ها، لومباردها و نیز تولد امپراتوری مقدس روم در سده های آینده به پایان رسید.
در لحظهٔ مرگ تئودوسیوس اول، آخرین امپراتور یگانهٔ سراسر روم و متعاقب آن تقسیم قطعی امپراتوری به دو بخش شرقی - غربی در سال ۳۹۵، بخش غربی امپراتوری فرمانداری پرایتوری گالیا[ یادداشت ۲] و فرمانداری پرایتوری ایتالیا و آفریقا[ یادداشت ۳] و بخشی از فرمانداری پرایتوری ایلیریکوم[ یادداشت ۴] را به ارث برد در حالی که برای بخش شرقیِ امپراتوری، فرمانداری پرایتوری شرق[ یادداشت ۵] و بیشترِ ایلیریکوم به ارث رسید. باید تأکید داشت که ایلیریکوم میان دو امپراتوری تقسیم شد[ ۲] [ یادداشت ۶] و همین سرچشمه اختلافات مداومی بود که بلافاصله پس از مرگ تئودوسیوس میان دو امپراتوری بروز کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتئودوسیوس بر این قصد نبود که دو ارگان سیاسی متفاوت و کاملاً مستقل از یکدیگر ایجاد کند. در عوض قصدش این بود که آنان را با یکدیگر پیوند بزند. این انفصال باید در حقیقت بنیادی کاملاً دیوان سالاری و اداری داشته باشد یا اینکه در ارتباط با مسئلهٔ دفاع نظامی بوده است.
از اکنون به بعد، این دو تودهٔ عظیم امپراتوری به ترتیب امپراتوری روم شرقی ( بیزانس ) و امپراتوری روم غربی را تشکیل دادند، و دیگر بیش از این با یکدیگر متحد نشدند و هر یک دو مسیر توسعهٔ مجزا از یکدیگر در پیش گرفتند. آرمان متحد کردن این دو پاره تا مدتی مدید در اذهان باقی ماند و تا ۴۷۶ میلادی خاموش نشد؛ یعنی زمانی که پادشاه هرولی ها، [ یادداشت ۱] اودوآکر، آخرین امپراتور روم غربی، رومولوس آگوستولوس، را از تخت خلع کرده و نشان های امپراتوری ( شامل دیهیم، عصای سلطنتی، توگای مزین به طلا، شمشیر و ردای قرمز ) را به امپراتور شرقی، زنون، داد. [ ۱]
زنون نیز به نوبه خود ایتالیا و روم ــ مرکز تمدن رومی ــ را به عنوان بخشی از امپراتوری می نگریست، در حالی که اودوآکر و سپس تئودوریک در تئوری نقش حکمرانان نیابتی امپراتور بیزانسی را داشتند ولی در عمل پادشاهانی خودمختار بودند.
حتّی امپراتور بیزانسی، ژوستینین یکم نیز تلاش نمود پس از سقوط روم غربی دو پارهٔ امپراتوری را با یکدیگر متحد سازد، پروژه ای که البته با اظهار وجود پادشاهی های فرانک ها، ویزیگوت ها، لومباردها و نیز تولد امپراتوری مقدس روم در سده های آینده به پایان رسید.
در لحظهٔ مرگ تئودوسیوس اول، آخرین امپراتور یگانهٔ سراسر روم و متعاقب آن تقسیم قطعی امپراتوری به دو بخش شرقی - غربی در سال ۳۹۵، بخش غربی امپراتوری فرمانداری پرایتوری گالیا[ یادداشت ۲] و فرمانداری پرایتوری ایتالیا و آفریقا[ یادداشت ۳] و بخشی از فرمانداری پرایتوری ایلیریکوم[ یادداشت ۴] را به ارث برد در حالی که برای بخش شرقیِ امپراتوری، فرمانداری پرایتوری شرق[ یادداشت ۵] و بیشترِ ایلیریکوم به ارث رسید. باید تأکید داشت که ایلیریکوم میان دو امپراتوری تقسیم شد[ ۲] [ یادداشت ۶] و همین سرچشمه اختلافات مداومی بود که بلافاصله پس از مرگ تئودوسیوس میان دو امپراتوری بروز کردند.
wiki: امپراتوری روم غربی