امیر حسین مدرس

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] سید حسن مدرس فرزند میرزا سید علی (نوه واعظ اصفهانی) معروف به مدرس یکی از حکما و مدرسین بزرگ حوزه اصفهان بود. معظم له در حکمت و کلام و منطق، فقه و اصول و تفسیر و حدیث مهارتی تام داشت. در سال 1210 قمری در اصفهان متولد شد، و در آغاز کار از علمای اصفهان بهره ور بود. او سالها از محضر آقا نجفی بزرگ صاحب حاشیه، حکیم نوری و حاجی کرباسی و همچنین در حوزه عراق از محضر شریف العلماء و صاحب جواهر سالها استفاده می کرد. و به درجاتی چشم گیر در علم حکمت و فقاهت رسید.
مدرس سالها در اصفهان به کرسی تدریس نشست و عمر عزیزش به بحثهای مختلف علمی گذشت. آوازه تدریس و حسن سلیقه او همه جا پیچید و کلمات و سخنان حکیمانه او به همه گوشها رسید و در اندک مدت در حوزه اصفهان رونقی خاص بخشید. تو گوئی فضلا از رفتن به حوزه های دور آسوده شدند، و رحل اقامت مجددا به اصفهان افکندند. به همت مدرس و همکاری مردم اصفهان مسجد رحیم خان در محله نو برپا شد و سالها ترویج و هدایت مردم و تدریس فضلا از نو آغاز شد. محدث قمی در فواید می نویسد: مدرس پس از مرحوم استادش شیخ محمد تقی صاحب حاشیه از مدرسین بزرگ اصفهان گردید و علمائی بزرگ مانند میرزای شیرازی، میرزا محمد باقر خوانساری و برادرش میرزا محمد هاشم و افاضلی دیگر در ایران از شاگردان او بودند. از آثار اوست: جوامع در علم اصول و رسائلی در حکمت و فروع. مدرس در سال 1273 در اصفهان وفات نمود و نزدیک مسجد خویش مدفون شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس