اَمینُ الدّین بَلیانی، محمّد (بلیان ۶۶۸ـ ۷۴۵ق)
(معروف به شیخ امین الدین کازرونی) عارف، صوفی و شاعر ایرانی. برادرزادۀ اوحدالدین بلیانی بود و در خانقاه او آداب سلوک و تلقین ذکر را فراگرفت. علوم متعارف زمان، به ویژه قرآن کریم، را از خردسالی در محضر استادان بزرگ روزگار آموخت و در جوانی شیخ الاسلام سلاطین آل مظفر شد. عارفی فرهیخته، خادم مردم و گره گشای مشکلاتشان بود. معاصر با حافظ بود و حافظ در شعرش او را یاد کرده است. محمود بن عثمان، از معاصران و معاشران او، زندگی نامۀ خاص و مستندی از او در آرا و اندیشه ها و رفتار و کردارش که غالباً از دیده ها و شنیده های خودش بوده، به نام مفتاح الهدایه و مصباح العنایة (سیرت نامۀ سیدامین الدین بلیانی) نوشته است. از دیگر آثار او: بدایة الذاکرین در دستورها و تعلیماتی برای سالکان طریقت، و دیوان شعر. مزارش اینک در جنب مزار عمش اوحدالدین بلیانی در کازرون، زیارتگاه صاحبدلان است.
(معروف به شیخ امین الدین کازرونی) عارف، صوفی و شاعر ایرانی. برادرزادۀ اوحدالدین بلیانی بود و در خانقاه او آداب سلوک و تلقین ذکر را فراگرفت. علوم متعارف زمان، به ویژه قرآن کریم، را از خردسالی در محضر استادان بزرگ روزگار آموخت و در جوانی شیخ الاسلام سلاطین آل مظفر شد. عارفی فرهیخته، خادم مردم و گره گشای مشکلاتشان بود. معاصر با حافظ بود و حافظ در شعرش او را یاد کرده است. محمود بن عثمان، از معاصران و معاشران او، زندگی نامۀ خاص و مستندی از او در آرا و اندیشه ها و رفتار و کردارش که غالباً از دیده ها و شنیده های خودش بوده، به نام مفتاح الهدایه و مصباح العنایة (سیرت نامۀ سیدامین الدین بلیانی) نوشته است. از دیگر آثار او: بدایة الذاکرین در دستورها و تعلیماتی برای سالکان طریقت، و دیوان شعر. مزارش اینک در جنب مزار عمش اوحدالدین بلیانی در کازرون، زیارتگاه صاحبدلان است.