امین الله تبریزی

[ویکی فقه] تَبْریزی، امین الدین مظفر بن ابی محمد (ابی الخیر) بن اسماعیل وارانی (۵۵۸- ذیحجه ۶۲۱ق/۱۱۶۳- دسامبر ۱۲۲۴م)، فقیه شافعی و صاحب المختصر فی الفروع بود.
اگرچه برخی او را وارانی و گروهی رارانی خوانده اند، یاقوت به انتساب او به روستای واران، در نزدیکی تبریز تصریح کرده است.
تحصیلات
تبریزی در بغداد از ابوالفرج ابن کلیب و ابواحمد ابن سکینه حدیث شنید و نزد ابوالقاسم ابن فضلان فقه آموخت و در مدرسۀ نظامیۀ این شهر به عنوان مُعید به کار پرداخت.
سفرها
پس از چندی روانۀ مصر شد و در مدرسۀ ناصریه به تدریس و افتاء اشتغال یافت. ظاهراً حضور دراز مدت او در آنجا، سبب شده است تا وی را از مدرسان و بزرگان مصری یاد کنند؛ شاگردی زکی الدین منذری هم نزد وی، احتمالاً مربوط به همین دوره از زندگی علمی اوست. او سپس به بغداد باز گشت و در اواخر عمر، زمانی که بخش عظیمی از ایران به تصرف مغولان درآمده بود، رهسپار شیراز شد و همان جا درگذشت.
آثار
...