انتاش

لغت نامه دهخدا

( انتآش ) انتآش. [ اِ ت ِ آ ] ( ع مص ) رجوع شود به انتئاش.
انتاش. [ اِ] ( ع مص ) سر بیرون آوردن گیاه از زمین پیش از آنکه بیخش برآید. ( ناظم الاطباء ) . سر بیرون آوردن گیاه از زمین پیش از آنکه ریشه بدواند. ( از اقرب الموارد ) . || نتش برآوردن تخم. ( ناظم الاطباء ). انتش الحب ؛ تر و خیس شد دانه و نَتَش خود را در زمین زد.( از اقرب الموارد ). || کهنه شدن جامه ؛ انتش الثوب. ( از تاج العروس ) ( از ذیل اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس