اندوتلیوم قرنیه

دانشنامه عمومی

اندوتلیوم قرنیه یک لایه تکی از سلول های سطح داخلی قرنیه است. در واقع لایه ای است که بین قرنیه و عنبیه قرار گرفته است.
اندوتلیوم قرنیه دارای بافت تخصصی، سلول های پهن و دارای میتوکندری می باشد که که خط سطح خلفی قرنیه را پوشش می دهند و با اتاق قدای در تماس هستند. اندوتلیوم قرنیه وظیفهٔ حمل و نقل مایعات و مواد محلول در آن ها را در سراسر سطح خلفی قرنیه دارد و موجب حفظ قرنیه را به صورت دهیدراته نگه می دارد که این حالت برای عبور دهی نور از آن لازم است ( قرنیه شفاف باقی می ماند )
اندوتلیوم قرنیه از لحاظ جنین شناسی از ستیغ عصبی منشأ گرفته است. پس از زایمان مجموع سلول های اندوتلیال قرنیه ( حدود ۳۰۰٬۰۰۰ سلول در هر قرنیه ) است که در اوایل سه ماهه دوم بارداری به این مقدار رسیده است. پس از آن تراکم سلولی اندوتلیال ( اما نه به صورت مطلق تعداد سلول ها ) به سرعت در حال کاهش است، زمانی که قرنیهٔ جنین در حال رشد است. [ ۱] تعداد سلول های اندوتلیال در نهایت به مقدار تراکم بزرگسالان خواده رسید که تقریباً حدود ۲۴۰۰–۳۲۰۰ سلول در میلی متر مربع است. تعداد سلول های اندوتلیال در یک قرنیهٔ تاکمل یافته با افزایش سن، کاهش می یابد و تا سن حدود ۵۰ سال تثبیت می شود. [ ۲]
اندوتلیوم طبیعی قرنیه یک لایهٔ یکنواخت به اندازه سلول ها است که عمدتاً شکل شش ضلعی دارند. این شکل های لانه زنبوری کاشی کاری شده باعث عملکرد با بازده بیشتر، در نقل وانتقالات قرنیه می شود. اندوتلیوم قرنیه به سایر لایه های قرنیه از طریق غشای Descemet ( دسمه ) که یک لایه سلولی تشکیل شده عمدتاً از کلاژن است، متصل است.
عملکرد اصلی فیزیولوژیکی اندوتلیوم قرنیه منجر به نشت املاح و مواد مغذی از زلالیه به بیشتر لایه های سطحی قرنیه می شود در حالی که به صورت هم زمان پمپاژ آب در جهت مخالف از استروما به زلالیه در جهت عکس در جریان است. این دو عملکرد اندوتلیوم قرنیه توسط فرضیه «پمپ نشت» توصیف می شود. پس قرنیه یک بافت بدون رگ است که در آن انتقال مطلوب مواد رخ می دهد و موجب تغذیهٔ اپیتلیوم قرنیه، کراتوسیت های استروما و اندوتلیوم قرنیه از طریق انتشار گلوکز و سایر املاح از زلالیه می شود. سپس اندوتلیوم قرنیه آب را از استروما به زلالیه از طریق یک سری مبادله گرهای فعال و غیرفعال یونی انتقال می دهد. این پروسهٔ حساس نقل و انتقال انرژی به دلیل عملکرد Na+/K+ATPase ( پمپ سدیم - پتاسم ) و carbonic anhydrase ( کربنیک آنهیدراز ) می باشد. یون های بی کربنات به وسیلهٔ فعالیت کربنیک آنهیدراز تشکیل می شوند که در سراسر غشای سلولی باعث می شوند تا آب به صورت منفعل عبور کند.
عکس اندوتلیوم قرنیهعکس اندوتلیوم قرنیهعکس اندوتلیوم قرنیه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس