اندیشه سوز

لغت نامه دهخدا

اندیشه سوز. [ اَ ش َ / ش ِ ] ( نف مرکب ) آنکه اندیشه را ازبین ببرد. آنچه فکر و عقل را زایل کند :
سکندر بآهستگی یک دو روز
گذشت از سرخشم اندیشه سوز.

نظامی.

بیا ساقی آن آب اندیشه سوز
که گر شیر نوشد شود بیشه سوز.

حافظ.

آنکه اندیشه را از بین ببرد . آنچه فکر و عقل را زایل کند .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید