اندیشه

اَندیشه یا فکر، یکی از نیروهای درونی انسان است که به مفاهیم مربوط است. از اندیشه می توان به عنوان فرآیندی شناختی و خودآگاهانه نام برد که مستقل از محرک های حسی و فیزیکی رخ می دهد. ایمانوئل کانت از جمله فیلسوفانی است که در کتابش با عنوان «سنجش خرد ناب» دربارهٔ فکر و مفاهیم به بحث پرداخته است.
تلاش ذهنی برای حل مسئله را فکر می گویند.
«اندیشیدن، سازمان دادن و تجدید سازمان در یادگیری گذشته جهت استفاده در موقعیت کنونی یا آینده است. »[ ۱]
«اندیشیدن، فرایندی رمزی و درونی است که در ذهن اتفاق می افتد و منجر به یک حوزه شناختی می گردد که نظام شناختی شخص متفکر را تغییر می دهد. »[ ۲]
«اندیشیدن، فرایندی است که از طریق آن یک بازنمایی ذهنی جدید به وسیله تبدیل اطلاعات و تعامل بین خصوصیات ذهنی، قضاوت، انتزاع، استدلال و حل مسئله ایجاد می گردد. »[ ۳]
اندیشه و تفکر عبارتست از؛ آغاز یک فرایند و فعالیت ذهنی جهت طرح سؤال و پرسش، بررسی و تحلیل داده های مفروض، تعریف راهکار ملزوم جهت نیل به مقصود است
عبارت است از مرتب ساختن امور معلوم برای رسیدن به کشف مجهول. به عبارت دیگر فکر عبارت است از حرکت ذهن به سوی امور و مقدمات معلوم و سپس حرکت از آن امور معلوم به سوی کشف مقصود.
عامل یا ابزاری برای تحلیل و ارزیابی موضوعات مختلف از جمله ( شرایط و رفتار ) است که از این رو به عنوان نزدیک ترین عامل به محاسبات رفتاری و شرایطی و پایه ای ترین عامل انجام آنها نیز محسوب می شود. این وسیله که بسیار مشهور است و به کارگیری آن قبل از عرضهٔ هر رفتاری توسط افراد عادی و اندیشمند توصیه می شود، کارایی ای مبتنی بر شرایط روحی و روانی داشته که به جهت متعلق بودن کامل به ما ( از آغاز تولد ) ، قابلیت تحت اختیار داشتن و دسترسی مناسب ما را دارد.
هر یک از روش های اندیشیدن را می توان روش های دانست که به کمک آنها، بخشی از فرایند حل مسئله، با موفقیت طی می شود. تفکر برتر تفکری است که از بهترین روش ها به حل مسئله برسد.
اندیشیدن ( تفکر ) تحلیلی
|اندیشیدن ( تفکر ) انتقادی
اندیشیدن ( تفکر ) اجرایی
اندیشیدن ( تفکر ) راهبردی
اندیشیدن ( تفکر ) جانبی
اندیشیدن ( تفکر ) خلاق
اندیشیدن ( تفکر ) سیستمی
این واژه فقط در ایران بکار برده شده است. تا کنون هیچ تعریف و شاخصی برای آن بیان نشده است[ ۴]

رجوع شود به:فکر