انریکو فرمی ( به ایتالیایی: Enrico Fermi ) ( زاده ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۱ در رم، ایتالیا – درگذشته ۲۸ نوامبر ۱۹۵۴ در شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده ) ، فیزیکدان آمریکایی ایتالیایی الاصل بود. او برای کارهایش در زمینه واپاشی بتا، طراحی اولین رآکتور هسته ای و همچنین گسترش نظریه کوانتومی، مشهور است. فرمی در سال ۱۹۳۸ برای تلاش هایش در زمینه رادیواکتیوی، جایزه نوبل فیزیک گرفت. وی یکی از بزرگ ترین فیزیکدانان هسته ای قرن بیستم به شمار می رود.
فرمی در هفده سالگی به تحصیل فیزیک در دانشگاه پیزا پرداخت، و در سال ۱۹۲۲، دربارهٔ پراکندگی اشعه ایکس دکترا گرفت. او در سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ همراه با برونو پونته کورو، دربارهٔ نوترینوها تحقیق می کرد.
فرمی در تابستان ۱۹۴۴ به همراه خانواده اش به لاس آلاموس در نیومکزیکو رفت و به عنوان مشاور روبرت اوپنهایمر نقش به سزایی در اختراع و ساخت بمب اتمی داشت. وی تا روزهای آخر عمر خود در ایلینوی زندگی می کرد و استاد دانشگاه شیکاگو بود.
بعد از دریافت جایزه نوبل در سال ۱۹۳۸، او همچنین موفق به کسب مدال ماکس پلانک در سال ۱۹۵۴ شد.
به نام فرمی، گاز فرمی ( گازهای الکترونی ) ، فرمیون ها ( گروهی از ذرات بنیادی ) و همچنین عنصر شیمیایی فرمیوم نام گذاری شده است. کمیسیون انرژی اتمی آمریکا به یادبود این دانشمند بزرگ، جایزه انریکو فرمی را به ارزش ۳۷۵٬۰۰۰ دلار پایه گذاری کرده، که هر ساله اعطا می شود. [ ۱]
انریکو فرمی در ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۱ در رم، ایتالیا متولد شد. او سومین فرزند آلبرتو فرمی، رئیس بخش در وزارت راه آهن و آیدا د گاتیس، معلم دبستان بود. [ ۲] [ ۳] خواهرش، ماریا، دو سال از او بزرگتر بود، برادرش جولیو یک سال بزرگتر. پس از اینکه این دو پسر برای پرستاری مرطوب به یک جامعه روستایی اعزام شدند، انریکو هنگامی که دو و نیم ساله بود به خانواده اش در رم پیوست. [ ۴] اگرچه او مطابق با خواسته های پدربزرگ و مادربزرگش کاتولیک روم غسل تعمید یافت، اما خانواده اش مذهب خاصی نداشتند. انریکو در طول زندگی بزرگسالی خود یک آدم عرفانی بود. او در کودکی علاقه های مشابه برادرش جولیو، ساخت موتورهای الکتریکی و بازی با اسباب بازی های الکتریکی و مکانیکی را داشت. [ ۵] جولیو در طی عملیاتی بر روی آبسه گلو در سال ۱۹۱۵ درگذشت[ ۶] و ماریا در سال ۱۹۵۹ در یک سانحه هواپیما در نزدیکی میلان درگذشت. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرمی در هفده سالگی به تحصیل فیزیک در دانشگاه پیزا پرداخت، و در سال ۱۹۲۲، دربارهٔ پراکندگی اشعه ایکس دکترا گرفت. او در سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ همراه با برونو پونته کورو، دربارهٔ نوترینوها تحقیق می کرد.
فرمی در تابستان ۱۹۴۴ به همراه خانواده اش به لاس آلاموس در نیومکزیکو رفت و به عنوان مشاور روبرت اوپنهایمر نقش به سزایی در اختراع و ساخت بمب اتمی داشت. وی تا روزهای آخر عمر خود در ایلینوی زندگی می کرد و استاد دانشگاه شیکاگو بود.
بعد از دریافت جایزه نوبل در سال ۱۹۳۸، او همچنین موفق به کسب مدال ماکس پلانک در سال ۱۹۵۴ شد.
به نام فرمی، گاز فرمی ( گازهای الکترونی ) ، فرمیون ها ( گروهی از ذرات بنیادی ) و همچنین عنصر شیمیایی فرمیوم نام گذاری شده است. کمیسیون انرژی اتمی آمریکا به یادبود این دانشمند بزرگ، جایزه انریکو فرمی را به ارزش ۳۷۵٬۰۰۰ دلار پایه گذاری کرده، که هر ساله اعطا می شود. [ ۱]
انریکو فرمی در ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۱ در رم، ایتالیا متولد شد. او سومین فرزند آلبرتو فرمی، رئیس بخش در وزارت راه آهن و آیدا د گاتیس، معلم دبستان بود. [ ۲] [ ۳] خواهرش، ماریا، دو سال از او بزرگتر بود، برادرش جولیو یک سال بزرگتر. پس از اینکه این دو پسر برای پرستاری مرطوب به یک جامعه روستایی اعزام شدند، انریکو هنگامی که دو و نیم ساله بود به خانواده اش در رم پیوست. [ ۴] اگرچه او مطابق با خواسته های پدربزرگ و مادربزرگش کاتولیک روم غسل تعمید یافت، اما خانواده اش مذهب خاصی نداشتند. انریکو در طول زندگی بزرگسالی خود یک آدم عرفانی بود. او در کودکی علاقه های مشابه برادرش جولیو، ساخت موتورهای الکتریکی و بازی با اسباب بازی های الکتریکی و مکانیکی را داشت. [ ۵] جولیو در طی عملیاتی بر روی آبسه گلو در سال ۱۹۱۵ درگذشت[ ۶] و ماریا در سال ۱۹۵۹ در یک سانحه هواپیما در نزدیکی میلان درگذشت. [ ۷]
wiki: انریکو فرمی