انصراف

[ویکی فقه] ــ روی گرداندن و همچنین بازگشت را انصراف می گویند. ــ انصراف توجه ذهن به برخی از افراد طبیعت، هنگام شنیدن لفظ مطلق است.
انصراف، به معنای توجه ذهن به برخی ازافراد طبیعت، هنگام شنیدن لفظ مطلق می باشد؛ به بیان دیگر، انصراف عبارت است از حضور معنایی معین به ذهن، هنگام شنیدن لفظ مطلق، در حالی که لفظ دارای معنایی فراگیر و شامل افراد متعدد است، مثل این که از شنیدن کلمه « حیوان »، ذهن به غیر انسان انصراف پیدا می کند و خود انسان به ذهن نمی آید، در حالی که حیوان، انسان را نیز شامل می شود. و یا با شنیدن جمله «امسحوا» در آیه وضو ، ذهن انسان به سوی مسح با دست می رود نه چیز دیگر.
نکته
منشا انس ذهن با فرد یا معنای خاص، یا کثرت استعمال لفظ در معنای خاص و یا غلبه وجودی فرد یا مصداق خاص می باشد.
انصراف در معنای اول
روی گرداندن از حالت یا عملی به حالت یا عملی دیگر را انصراف گویند؛ خواه عمل قبلی ناقص رها شود یا کامل گردد که در این صورت، به معنای فارغ شدن از عمل می باشد، مانند قابل اعتنا نبودن شک در افعال وضو پس از انصراف و تمام شدن وضو.
انصراف در معنای دوم
...