انقیاد حیوانات

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] انقیاد حیوانات (قرآن). کل هستی با تمام مافیها، اعم از انسان، حیوان ، جماد و نبات تنها در برابر خدای واحد، مطیع و ساجداند.
سجود و خضوع همه حیوانات، در برابر خدا:• «ولله یسجد ما فی السمـوت وما فی الارض من دابة... وهم لا یستکبرون؛ و (علاوه بر جمادات) آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از جنبندگان برای خدا سجده می کنند (خضوع ذاتی و سجود تکوینی و ارادی دارند) و فرشتگان نیز (سجده می کنند به سجود تشریعی ارادی) و آنان تکبر نمی کنند.»• «الم تر ان الله یسجد له من فی السمـوت ومن فی الارض والشمس والقمر والنجوم والجبال والشجر والدواب...؛ آیا (به دیده دل) ندیده ای که هر که در آسمان ها و هر که در زمین (و هر چه در آنها) است و خورشید و ماه و ستارگان و کوه ها و درختان و جنبندگان، در برابر خدا (تکوینا) سجده و خضوع می کنند، و نیز بسیاری از مردم (مانند مؤمنان سجده تشریعی می نمایند)، و بسیاری هم (از انسان ها و اجنّه و همه شیطان ها به جهت خودداری از سجده) عذاب بر آنها ثابت است؟! (آری خدا آنها را خوار کرده) و کسی را که خدا خوار کند پس هرگز او گرامی کننده ندارد؛ چرا که خداوند هر چه را اراده حتمی کند انجام می دهد.»
سجده تکوینی و تشریعی
سجده (خضوع و تذلل) تکوینی موجودات در برابر خدا و سجده تشریعی بسیاری از مردم و استکبار بسیاری دیگر:اینکه در آیه مورد بحث سجده را به غیر عقلا از قبیل خورشید و ماه و ستارگان و کوه ها نسبت داده، خود دلیل بر این است که مراد از آن، سجده تکوینی است، نه سجده تشریعی و تکلیفی. و سجده تکوینی عبارت است از تذلل و اظهار کوچکی در مقابل عزت و کبریایی خدای عز و جل، و در تحت قهر و سلطنت او. و لازمه آن این است که کلمه من در جمله (مَنْ فِی الْأَرْضِ) شامل نوع انسان، از مؤمن و کافر، بشود چون در سجده تکوینی و تذلل وجودی، استثنایی نیست. اگر در زمره سجده کنندگان خود آسمان و زمین را نام نبرد، با اینکه حکم سجده تکوینی شامل آنها نیز هست، می فهماند که معنای کلام این است که مخلوقات علوی و سفلی چه آنها که عقل دارند و چه آنها که ندارند، در وجودشان خاضع و متذلل در برابر عزت و کبریایی خدایند، و مدام با هستی خود به طور تکوین و اضطرار سجده می کنند.جمله: (وَ کَثِیرٌ مِنَ النَّاسِ) عطف است بر جمله (مَنْ فِی السَّماواتِ) و معنایش این است که: سجده می کند برای او هر کس که در آسمان ها و زمین است و نیز سجده می کند برای او بسیاری از مردم. و اگر سجده آدمی را به بسیاری از آنان نسبت داد، خود دلیلی است بر اینکه منظور از این سجده نوع دیگری از سجده و غیر از سجده سابق است، چون اگر همان مقصود بود، تمامی افراد بشر در آن سجده شرکت دارند. پس این نوع سجده همان سجده تشریعی، و اختیاری و به رو افتادن به زمین برای تجسم تذلل است، تا آن تذلل و عبودیت تکوینی و ذاتی را اظهار کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس