انوری ابیوردی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] اوحدالدّین علی بن محمّد انوری معروف به انوری ابیوردی و «حجّة الحق» از دانشمندان و شاعران ایرانی سده ۶ قمری در دوران سلجوقیان است. انوری، در فلسفه، ریاضیات، نجوم و موسیقی دانشمند بود. او «عیون الحکمه» بوعلی را بازنویسی کرده و در البشارات فی شرح الاشارات ، اشارات او را شرح کرده است.
انوری ابیوردی، در قصیده، غزل، و قطعه شعر سروده است. اهمیت غزلیات او در تأثیری است که بر سعدی گذاشته است. سبب قوت شعری انوری در قصاید اوست. روحیه طنزآمیز و متناقض وی در اشعارش جلوه گر است. اوحدالدین، ابتدا - به اعتبار نسبتش به خاوران – به خاوری و در دوران کمال به انوری تخلص می کرده است. نورالله شوشتری او را شیعه دانسته است.
او در قریة بادنه از توابع خاوران، یا بدنه از توابع ابیورد به دنیا آمد. پدرش از صاحب منصبان آن روزگار به شمار می رفت ، از این رو، امکان دانش اندوزی برای وی به خوبی فراهم بود. انوری در مدرسه منصوریه طوس علوم عقلی و نقلی را آموخت چندان که خود در قطعه ای اشاره می کند، در علوم گوناگون به کمال رسید. افزون بر آن در حکمت ، فلسفه و ریاضیات نیز سرآمد دوران شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس