[ویکی فقه] انگشت به گوش کردن (قرآن). در قرآن موارد مختلف انگشت در گوش کردن که اشاره از عدم شنیدن صداهای بیرونی یا عدم استماع حقایق عالم و ایمان نیاوردن است آورده شده است.
قوم نوح در برابر دعوت ایشان به ایمان به خدا و بهره مندی از آمرزش الهی، برای نشنیدن کلام ایشان انگشت در گوش می کردند. وانی کلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا اصـبعهم فی ءاذانهم...(و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزی انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و ردای خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند.)
برای در امان ماندن از صداهای وحشتناک
یکی از راه های در امان ماندن از صداهای وحشتناک مثل صاعقه این است که چیزی در گوش هایمان قرار دهیم، قرآن کریم به این مطلب اشاره فرموده است. او کصیب من السماء فیه ظلمـت ورعد وبرق یجعلون اصـبعهم فی ءاذانهم من الصوعق حذر الموت...(یا چون (کسانی که در معرض) رگباری از آسمان که در آن تاریکیها و رعد و برقی است (قرار گرفته اند) از (نهیب) آذرخش (و) بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند ولی خدا بر کافران احاطه دارد.)
ترس از مرگ
هنگامی که در اثر رعد و برق صداهای نهیبی ایجاد می شد، آنان که نور ایمان در قلب هایشان جاری نبود از ترس مرگ انگشت در گوش هایشان می کردند....یجعلون اصـبعهم فی ءاذانهم من الصوعق حذر الموت...(...از (نهیب) آذرخش (و) بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند...) در تفسیر نمونه آمده است: «در مثال دوم قرآن صحنه زندگی آنها را به شکل دیگری ترسیم می نماید شبی است تاریک و ظلمانی پرخوف و خطر، باران به شدت می بارد، از کرانه های افق برق پرنوری می جهد، صدای غرش وحشت زا و مهیب رعد، نزدیک است پرده های گوش را پاره کند، انسانی بی پناه در دل این دشت وسیع و ظلمانی و پر از خطر، حیران و سرگردان مانده است، باران پر پشت، بدن او را مرطوب ساخته، نه پناهگاه مورد اطمینانی وجود دارد که به آن پناه برد و نه ظلمت اجازه می دهد گامی به سوی مقصد بردارد.قرآن در یک عبارت کوتاه، حال چنین مسافر سرگردانی را بازگو می کند: یا همانند بارانی که در شب تاریک، توام با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذرانی) ببارد (او کصیب من السماء فیه ظلمات و رعد و برق).سپس اضافه می کند آنها از ترس مرگ انگشتها را در گوش خود می گذارند تا صدای وحشت انگیز صاعقه ها را نشنوند (یجعلون اصابعهم فی آذانهم من الصواعق حذر الموت).»
تشبیه منافقان به قرار دهنده انگشتان گوش
...
قوم نوح در برابر دعوت ایشان به ایمان به خدا و بهره مندی از آمرزش الهی، برای نشنیدن کلام ایشان انگشت در گوش می کردند. وانی کلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا اصـبعهم فی ءاذانهم...(و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزی انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و ردای خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند.)
برای در امان ماندن از صداهای وحشتناک
یکی از راه های در امان ماندن از صداهای وحشتناک مثل صاعقه این است که چیزی در گوش هایمان قرار دهیم، قرآن کریم به این مطلب اشاره فرموده است. او کصیب من السماء فیه ظلمـت ورعد وبرق یجعلون اصـبعهم فی ءاذانهم من الصوعق حذر الموت...(یا چون (کسانی که در معرض) رگباری از آسمان که در آن تاریکیها و رعد و برقی است (قرار گرفته اند) از (نهیب) آذرخش (و) بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند ولی خدا بر کافران احاطه دارد.)
ترس از مرگ
هنگامی که در اثر رعد و برق صداهای نهیبی ایجاد می شد، آنان که نور ایمان در قلب هایشان جاری نبود از ترس مرگ انگشت در گوش هایشان می کردند....یجعلون اصـبعهم فی ءاذانهم من الصوعق حذر الموت...(...از (نهیب) آذرخش (و) بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند...) در تفسیر نمونه آمده است: «در مثال دوم قرآن صحنه زندگی آنها را به شکل دیگری ترسیم می نماید شبی است تاریک و ظلمانی پرخوف و خطر، باران به شدت می بارد، از کرانه های افق برق پرنوری می جهد، صدای غرش وحشت زا و مهیب رعد، نزدیک است پرده های گوش را پاره کند، انسانی بی پناه در دل این دشت وسیع و ظلمانی و پر از خطر، حیران و سرگردان مانده است، باران پر پشت، بدن او را مرطوب ساخته، نه پناهگاه مورد اطمینانی وجود دارد که به آن پناه برد و نه ظلمت اجازه می دهد گامی به سوی مقصد بردارد.قرآن در یک عبارت کوتاه، حال چنین مسافر سرگردانی را بازگو می کند: یا همانند بارانی که در شب تاریک، توام با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذرانی) ببارد (او کصیب من السماء فیه ظلمات و رعد و برق).سپس اضافه می کند آنها از ترس مرگ انگشتها را در گوش خود می گذارند تا صدای وحشت انگیز صاعقه ها را نشنوند (یجعلون اصابعهم فی آذانهم من الصواعق حذر الموت).»
تشبیه منافقان به قرار دهنده انگشتان گوش
...
wikifeqh: انگشت_به_گوش_کردن_(قرآن)