اهل حرم

[ویکی فقه] اهالی مکه را اَهل حَرَم گویند.
۱. ↑ حریری، فرهنگ اصطلاحات حج، ص۲۱.

منبع
تونه ای، مجتبی، فرهنگنامه حج، ص۱۵۴. رده های این صفحه : اماکن | تاریخ اسلام | جغرافیای اسلامی | مکه

[ویکی حج] اهل حرم؛ به ساکنان محدوده حرم مکی اطلاق می شود. به اعراب اهل حرم، حمس و اعراب اهل حل، حله گفته می شده و هر کدام احکام خاصی داشتند. اهل حرم در برخی از موارد مانند قبله، صید، استطاعت، طواف وداع، مصرف قربانی و میقات احکام خاصی دارند. به عنوان مثال: قبله احل حرم خود کعبه و قبله ساکنان مناطق دور را حرم می دانند.
اهل حرم ترکیبی اضافی و مرکب از «اهل» و «حرم» است. برای واژه اهل، معانی گوناگون یاد شده که با توجه به مضاف الیه آن، تغییر می یابد. این واژه هنگامی که به مکان اضافه شود، به افرادی که در آن مکان ساکن باشند، اطلاق می گردد. حرم نیز به محدوده ای گرداگرد کعبه گفته می شود. در فقه اسلامی، این ترکیب اضافی درباره افرادی که ساکن محدوده حرم هستند، به کار می رود. از این اصطلاح با تعابیری چون ساکنان حرم، اهل مکه، مکی و حرمی نیز یاد می شود.
گزارش های تاریخی پیش از اسلام حاکی از آن است که عرب در شیوه اجرای آیین های دینی به دو دسته تقسیم می شدند: حمس یعنی قریش که اهل حرم به شمار می آمدند؛ و حلّه که بیرون از حرم بودند. قبایل عربی که ساکن منطقه حرم نبودند، می بایست در جامه های اهل حمس، حج یا عمره را به جا می آوردند و غذای خود را از آنان می خریدند.