[ویکی فقه] اوحَدی مَراغِه ای، اوحدالدین (د ۱۵ رمضان ۷۳۸ق /۶ آوریل ۱۳۳۸م )، فرزند حسین اصفهانی ، از سخنوران و عارفان سده ۸ق است.
تولد او را برپایه یکی از ابیات جام جم ، حدود سال ۶۷۳ق /۱۲۷۴م ، تخمین زده اند. درباره اصل و زادگاه اوحدی، دو نظر متفاوت ابراز شده است : بسیاری اصل او را از مراغه دانسته اند و گفته اند که بیشتر عمر خود را در اصفهان گذرانده است، اما نفیسی با عنایت به برخی از سروده های اوحدی، زادگاهش را اصفهان دانسته که بعدها مقیم مراغه شده است . اگر گفته نفیسی را که ظاهراً دارای صحت است ، بپذیریم ، چنین به نظر می رسد که اوحدی در اوایل جوانی از زادگاه خود اصفهان خارج شده ، و به سیاحت در بسیاری از شهر ها پرداخته است . از جمله شهرهایی که وی در دیوانش بدان ها اشاره دارد، این هاست : بصره ، بغداد ، دمشق ، سلطانیه ، کربلا ، کوفه ، نجف ، قم و همدان . او مدت ها در آذربایجان به غربت می زیست تا سرانجام پیش از ۷۰۶ق /۱۳۰۶م ، مقیم مراغه پایتخت ایلخانان شد و از آن جا در زمان ابوسعیدخان به تبریز رفت و سلطان و وزیرش غیاث الدین محمد بن خواجه رشیدالدین فضل الله او را اکرام کردند. اوحدی حداقل در سال های ۷۳۲- ۷۳۳ق /۱۳۳۲-۱۳۳۳م ، در این شهر اقامت داشت ، ولی در پایان عمر به مراغه بازگشت و در همین شهر درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد. مقبره وی اکنون در مراغه باقی است ، در حالی که دولتشاه وفات او را در ۶۹۷ق /۱۲۹۸م و در اصفهان دانسته ، و افزوده است که مزار وی نزد مردم این شهر محترم است .
ویژگی ها
اوحدی را با صفاتی چون عارف و موحد ، ستوده اند. از چگونگی دانش اندوزی او اطلاعی در دست نیست .
اساتید
او را شاگرد اوحدالدین کرمانی (د ۶۳۴ق ) دانسته اند که در کرمان دست ارادت به وی داده ، و تخلص خود را نیز از نام وی برگرفته است . هرچند این قول با توجه به سال مرگ اوحدالدین کرمانی ، بی پایه می نماید.
مذهب
...
تولد او را برپایه یکی از ابیات جام جم ، حدود سال ۶۷۳ق /۱۲۷۴م ، تخمین زده اند. درباره اصل و زادگاه اوحدی، دو نظر متفاوت ابراز شده است : بسیاری اصل او را از مراغه دانسته اند و گفته اند که بیشتر عمر خود را در اصفهان گذرانده است، اما نفیسی با عنایت به برخی از سروده های اوحدی، زادگاهش را اصفهان دانسته که بعدها مقیم مراغه شده است . اگر گفته نفیسی را که ظاهراً دارای صحت است ، بپذیریم ، چنین به نظر می رسد که اوحدی در اوایل جوانی از زادگاه خود اصفهان خارج شده ، و به سیاحت در بسیاری از شهر ها پرداخته است . از جمله شهرهایی که وی در دیوانش بدان ها اشاره دارد، این هاست : بصره ، بغداد ، دمشق ، سلطانیه ، کربلا ، کوفه ، نجف ، قم و همدان . او مدت ها در آذربایجان به غربت می زیست تا سرانجام پیش از ۷۰۶ق /۱۳۰۶م ، مقیم مراغه پایتخت ایلخانان شد و از آن جا در زمان ابوسعیدخان به تبریز رفت و سلطان و وزیرش غیاث الدین محمد بن خواجه رشیدالدین فضل الله او را اکرام کردند. اوحدی حداقل در سال های ۷۳۲- ۷۳۳ق /۱۳۳۲-۱۳۳۳م ، در این شهر اقامت داشت ، ولی در پایان عمر به مراغه بازگشت و در همین شهر درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد. مقبره وی اکنون در مراغه باقی است ، در حالی که دولتشاه وفات او را در ۶۹۷ق /۱۲۹۸م و در اصفهان دانسته ، و افزوده است که مزار وی نزد مردم این شهر محترم است .
ویژگی ها
اوحدی را با صفاتی چون عارف و موحد ، ستوده اند. از چگونگی دانش اندوزی او اطلاعی در دست نیست .
اساتید
او را شاگرد اوحدالدین کرمانی (د ۶۳۴ق ) دانسته اند که در کرمان دست ارادت به وی داده ، و تخلص خود را نیز از نام وی برگرفته است . هرچند این قول با توجه به سال مرگ اوحدالدین کرمانی ، بی پایه می نماید.
مذهب
...
wikifeqh: اوحدی_مراغه ای
[ویکی اهل البیت] رکن الدین اوحدی مراغه ای (۶۷۳-۷۳۸ قمری) عارف و شاعر پارسی گوی ایرانی و معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید است. او در شهرستان مراغه زاده شد و آرامگاه وی نیز در همان شهر است. پدرش از اهالی اصفهان بود و خود او نیز مدتی در اصفهان اقامت داشت و به همین دلیل نامش اوحدی اصفهانی نیز ذکر شده است. در حال حاضر یک موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر می باشد.
برخی آثار اوحدی عبارتند از:
برخی آثار اوحدی عبارتند از:
wikiahlb: اوحدی_مراغه_ای