دوستانی که درباره ابر گفتند نزد همه ایرانیان وازگانی که میانشان ب و ف هست بویژه سه حرفی در زبان همه ایرانیان به او میگردد مانند کفش کوش کبک کوک ابر اور ( الف اغازین نیز ه میشود مانند انار هنار انجیز هنجیر ) اگر ب در پایان هم باشد به او میگردد مانند اب او خواب خو - گاو گاب/ گو -
... [مشاهده متن کامل]
- این تنها نزد کرد و بختیاری نیست و میان کرد و بختیاری و دری زبان فرق نژادی و زبانی نیست انچه فرق است طبیعی است
واژه اور سومری به چم شهر است و نه پارسی و نه کردی است کلدانیان سامی هستند اخر کردان مگر سامی زبانند؟ اما ترک زبانان آذربایجان و یونان ایرانی و یونانی هستند و ترک نیستند ترکان زرد پوستند از چین امدند زمان امدنشان از چین را میدانیم این چرت و پرتا چیست که انرا نشر میکنید
الکنداکِر را اقرب الموارد از محیط المحیط بستانی از فریتغ گرفته و گویا ان فریتغ کنت عکا /کنت اکر را که کنداکر نوشته اند دیده بوده
دنباله ای در جهت نوشته پیشینم عکسی از کتاب برای واژه پارسی ( اور ) .
پَسگشت ( =مرجع ) :
- برگه30 از نبیگِ ( ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی ) نوشته مجید قدیمی ( نوبت چاپ:یکم1401 ) .
در زبان بلوچی رخشانی اور به معنی باران است و اوران به معنی بارش شدید باران می باشد
نگاهی به واژه "اور" در سومری که در هزاران هزار کتیبه تکرار شده است و مقایسه آن با ترکی حاوی نکات جالبی است. این کلمه که در اسامی شهرهای مهم سومریان مانند اوروک. اور. اورکیش. نیپ اور. اوریدو. . . استفاده شده است در ترکیب شهرهای ترک زبان چون اورمیه، اورومچی. اورکند، اورگنج. . . نیز استفاده شده است. شکل پروترکی کلمه در زمان کنونی بیشتر به "هور"یعنی نوعی بافتن و چیدمان ( نه توخوماق. نه دوزماق ) مربوط است که معادل فارسی ندارد و به بافتن مثلا آجرهای دیوار و یا گیسوان استفاده می شود. این کلمه در هورومجک یعنی عنکبوت که شبکه سازی می کند نیز دیده می شود. احتمال اندکی نیز برای "قور"یعنی ایجاد وجود دارد که قوروماق مصدر آن است. در لغتنامه های ما این کلمه هنوز به صورت فرم سومری موجود است و به همان معنی استفاده می گردد.
... [مشاهده متن کامل]
اور= برج و بارو
اور - چین=خیمه گاه سلاطین
اور - دو=محل اقامت لشگر یا سلطان
اورده=حرمخانه سلاطین
اورک - اریم=استحکام دژ
اورک - وج=برج
اور - وق=سلاله
اوروک=دسته نظامی. سپاه
من اینها را از لغتنامه ازبکی البخارایی صفحه سیصد و پنجاه و شش انتخاب کردم.
نظر شما در این مورد چیست؟
بر اساس گزارشهای هرودوت جمعیت ماد را شامل غیر تحلیلی زبانان و از ماننا و قوت ها می داند.
دیاکونوف بر خلاف دانشمندان آریائیست اروپایی سکوت در خصوص مانناها را تقبیح نموده و مادها را غیر تحلیلی زبان می داند.
یامپولسکی بر اساس منابع آشوری سه هزار و چهارصد سال قبل آشوریان می نویسد، مردمان اطراف دریاچه اورمیه را "توروک" نامیده اند. "پومپونیوس"مورخ و جغرافی دان نیمه نخست میلادی نوشته است که ترکان در سده نخست میلادی و حتی پیش از آن در چراگاههای دشت شروان زندگی می کرده اند. بر اساس سنگ نوشته اورارتویی نیز نام "توریخی" ( تورکی ) به مردمان آذربایجان در اوایل هزاره نخست قبل از میلاد گفته شده است. ایریکی ها در منابع یونان و توریخی ها در منابع اورارتو و توروکی ها در منابع آشور، به عقیده محققان اقوام ترک هستند که در ساخته شدن نام "تورک"موثر بودند.
شاه نشین ها:
- میشی تا ( میشو. دا / میشو داغی ) اسم کوهی در اطراف مرند
- گیل زان ( گیل نام قومی سومری، ترکی , سان یعنی مشابه )
- آلابریا ( آلا یعنی سیاه ) نام حکمرانش � ایتی� در ترکی یعنی بُرنده
- اوئیش دیش ( اون ایش دیش ) کلمه ای سومری , ترکی یعنی سیزده دندانه
- آندیا ( آند یعنی قسم. اندی یعنی فرود آمدن )
- قیزیل بوندا ( رساله فوخس در دانشگاه توبینگن در حوالی قیزیل اوزن نشان می دهد/محل طلا )
- زیگرتو ( زوگورتی/سر خوردن )
- سانگی بوتو ( به معنی مشابه کامل )
- پولو آدی ( آدی در ترکی به معنی اسم او می باشد )
شهرها:
تئورلی ( تاپ اور ایز لی/تبریز لی )
هوندور ( به معنی بزرگ. این نام در متن شمش ادد پنجم آشوری آمده است اسمی که اکنون تپه باستانی در گرمی اردبیل است )
اوش کایا ( اسکو ) زیمانسکی آن را حوالی مرند می داند. با هوب اوش کایا در جنوب غربی دریاچه متفاوت است.
سو. آ ( به آب )
سوری قاش ( نگین رمه ها )
سوبَی ( بیگ آب )
آرماری لی ( اریماق و پسوند ترکی لی )
آیا دی ( متعلق به خدایگان ماه است )
کول لارا داغ ( کوه برای رعایا/داغ عینا آمده است )
قالادی ( نام دریا/بزرگ است )
منابع:
- تاریخ ماد، ایگور میخائیلوویچ دیاکنف، ترجمه خشایار بهاری، انتشارات فرزان، 1395 - ص 42و41
- قوم های ایرانی پیش از آریاییان و آریائیان، دکتر فریدون عبدلی فرد، نشر هیرمند1396 ص ۱۵۷
- گزارش لشکرکشی سارگون به اورارتو، اشتفان کرول، گرد آوری، دکتر اسکار وایت ماسکارلا و صمد علیون، نشراختر1390 ص ۲۵ تا ۱۱۰
- آذری یا زبان باستان آذربایجان، عدالت طاهرزاده، برگردان، محمد علی آرش فر، چاپ اطلس ۱۳۹۷ - ص ۴۶
- ویژه نامه تاریخ منطقه اردبیل از دوران باستان وتا ظهور اسلام، منصور جدی، چاپ یاشماق ص ۱۲۸
- رحیم رئیس نیا. تاریخ آذربایجان. ص877 - 87
.
"اور"در زبان سومری به معنی شهر است و همین کلمه به زبانهای آشوری و اورارتویی نیز راه یافته است.
این کلمه امروزه به صورت "هور"یعنی شبکه سازی در زبان ترکی استفاده می شود. ( هورمه. هورمی. هورمیه. هوروم. هورومجک ) کلماتی از این ریشه هستند که در زبان ترکی کاربرد دارند.
این کلمه در زبان ترکی به صورت "اردو" ( هوردو ) نیز وجود دارد که به زبانهای روسی و فارسی نیز راه یافته است.
شهرهای اورشلیم. اورومچی. اوروماشی. اوردوباد. اورلا. اورال. اورمان. اوری. اورکندی. اورمو. اورگنج. اورکند. اورفا. . . نیز از چنین ساختاری استفاده کرده اند.
"مو"در زبان سومری به معنی خوب است. ( اور. مو=شهر خوب )
در وقایع سال دوم سلطنت شاه آشوری ( ۸۸۳ سال قبل از میلاد ) ستون دوم سطور بیست و چهار به بعد آمده است که:
در زمانی که در شهر توشا بودم از سرزمین نیردون ، از لاپ دوری، فرزند توبی سی و در عین حال از سرزمین "اورمه"احترام گرفتم و از پادشاهان سرزمین ناییری ارابه ها و نقره ها و طلاها و ظروف برنزی و. . . قبول کردم.
این سند مذکور از سرزمین آذربایجان به روشنی نشانگر وجود چنین نامی در این منطقه بوده و قدمت نام این شهر را حداقل به سه هزار سال می رساند.
منابع:
- لغت نامه سومری آنلاین دانشگاه پنسیلوانیا . مو
- مکانهای اورارتو در شمالغرب ایران. دکتر نزاهت جیلان. ترجمه دکتر لیلا جلالی. نشر اختر امسال. صفحه ۱۰۹
دکتر رحیم آک بایراک
اور یک واژه ای سومری است، سومری ها در بین النهرین زندگی می کردند و اولین تمدن را ساختند. مورخان برجسته تاکید می کنند که سومری ها اجداد کردها و کلدانیان بوده اند.
کلمه اور در زبان کردی بە "ارد Erd ' و 'هرد Herd' باقی مانه است و هیچ ربطی به فارسی باستان ندارد
واژه ( اور ) یک واژه کاملن پارسی است به چَم: زمین خوار ( پَست ) ، هموار
واژه ( اور ) که به معنی ( زمین خوار و هموار ) است
که این واژه پارسی باکمی دگرگونی درون زبان های دیگر هم شده است.
نمونه:
... [مشاهده متن کامل]
در زبان انگلیسی: به ریخت earth
در زبان آلمانی: به ریخت erde
در زبان اَربی ( عربی ) : به ریخت ارض
در زبان های اسکاندیناوی: به ریخت jord
در زبان تورکی: به ریخت yer
نکته: واژه ( اور ) دگرگون واژه ( هور ) پارسی است که ( اور ) همریشه با واژگان: گور، کور، پور، نور، خور، سور، سول، ایر و. . . است که تمام این واژگان از ریشه نخست واژه ( هور ) دگرگون شدند و پدید آمدند که از هر کدام بسیار واژه ها ساخته شده است.
واژه ( هور ) که به معنی خورشید است در دوران کهن در زبان پارسی بکار میرفته که هور بریخت ( خور ) درآمد و واژه خورشید را ما امروز بکار میبریم. واژه ( هور ) که همان خورشید است نخستین باور های انسانهای هوشمند بوده است که خاستگاه، سرچشمه نخست آنها ایران بوده است، هور همان خورشید نخستین باورهای ایرانیان بوده است که دین، آیین های میتراپرستی ( مهرپرستی ) را پدید می آورد که همان خورشید پرستی است و بخواطر همین باور ها بسیاری از واژه های نخستین در جهان ساخته میشوند که بدلیل باور ها به خورشید واژگان زیادی از ( هور ) ساخته شده که بخش بسیار زیادی از واژگان پارسی به همین ریشه هور میرسند از آنجایی که زبانهای دیگر جهان بوجود آمده از زبان پارسی هستند تمام ریشه آنها نیز به هور و زبان پارسی میرسد که استاد مجید قدیمی بدلیل کاربرد ریشه ای زیاد واژه هور نام ( قانون هور ) را به آن دادند و در کتابشان اورده اند، در نوشته های پارسی کهن با دبیره میخی بدست هخامنشیان کلمه ( هوریوه، هریوه ) آمده است و آنها به سرزمین خود این نام را داده بودند که به معنی سرزمین خورشید است، هور ( خورشید ) مهم ترین و اصلی ترین نماد ما ایرانیان است، واژه ( هور، هُر ) بریخت آر و آریا در می آید و واژه آریایی=هُریایی را پدید می آورد بنابر این آریایی یعنی خورشید پرست و خورشید باور ، هور بریخت ( ایر ) در می آید و واژه ایران را میسازد، با افزودن صدا به آغاز و پایان واژه ( هور ) نام ( اهورا ) ساخته میشود و واژه اهورا مزدا را پدید می آورد، دین و آیین زرتشتی نیز از همان باور های نخستین انسانهای هوشمند که ایرانیان بودند پدید آمده است. مقدس بودن آتش در زرتشتیگری و نیایش با آتش یکی از دلیل های مهم آن این است که آتش از جنس خورشید است که درخواست انسان نیایش کننده را به آسمان میبرد. با مهاجرت ایرانیان به بخشی که امروز آن را اراک ( =عراق ) مینامیم سومریان را شکل میدهند و مردم سومر که همان مردم ایران با زبان پارسی بودند زبان خود را که به سمت جهت جنوب ایران ( جایگاه گهواره تمدنی ) بود را به بخش غربی ایران بزرگ ( همان اراک=عراق امروزین ) بردند و بکار گرفتند که در طول زمان دگرگونی هایی درش رُخ میدهد و زبان خاص اون منطقه را پدید می آورد که به آن زبان سومری میگویم و امروز واژه ( اور ) که خود دگرگون هور است را با دگرگونی های اندَک در بسیاری از زبانهای جهان میبینیم که تمام ریشه آنها به زبان پارسی میرسد و از پارسی گرفته شدند.
واژه پارسی ( اور ) به گستردگی و در سراسر ایران بزرگ به کار رفته است:
اورمیه ( زمین کنار آب )
اورزم ( خوارزم، زمین خوار و پست )
اوروک ( عراق، زمین پست و جلگه ای )
اوردن ( اردن، زمین کنار آب )
اورشلیم ( سرزمین خورشید و صلح )
اورال ( زمین بلند، کوه هایی که مرز اورپا و آسیا هستند )
ارو گوئه: اور ( جلگه ) آکوا ( آب ) ، جلگه پایین رودخانه
پَسگشت ( =مرجع ) :
- برگه30 از کتاب ( ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی ) نوشته مجید قدیمی ( نوبت چاپ:یکم1401 ) .
اُور در زبان اَرَم نارَم که مختص به جنوب استان کرمان است، به معنی باران میباشد.
اور با تلفظ ( Aur یا آور ) در لری به خصوص بختیاری به معنی آب است، در گویش های کردی با اندکی تفاوت این واژه به صورت هور با نحوه تلفظ ( Haur ) بیان می شود که به معنی ابر است. همانگونه که مشاهده می شود واژه
... [مشاهده متن کامل] های ابر در فارسی و اور در لری و هور در کردی بسیار شبیه به یکدیگرند و معلوم است از یک ریشه منشعب شده اند.
او ر ur . یکی دیگر از معنی های اور =ur برجستگی ، دمل ، غده بزرگ
تو دهنی
آور : زودباش ؛ حاضر باش
آور ، تا گیهان گیریم ، بشویم ؛ اگر یزدان فره ایرانشهر به یاری ما رسد
کارنامه اردشیر پاپکان ؛. در سوم
زادگاه ابراهیم ( ع )
در جنوب استان کرمان اُر یا هور به معنی باران گفته میشود.
سرزمین
اورشلیم = اور سلیم = سرزمین سلامت
آوَر ( اوستایی ) در گمراهی ـ ضلالت بودن، منحرف شدن یا کردن
اور ( اوستایی ) . ابر؛ ابری
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٨)
