اکل به معروف

[ویکی فقه] تصرف در مال دیگری به قدر متعارف را اَکل به معروف می گویند و از آن در باب وصیت سخن گفته‏اند.
عنوان یاد شده برگرفته از قرآن کریم است که می‏فرماید: قیم و عهده دار امور یتیم در صورت توانگری خویشتنداری کند و در صورت تنگدستی و نیاز در حدّ متعارف از اموال او بردارد.
جواز اکل به معروف
متولّی اموال یتیم، اعم از وصی، حاکم و مؤمنان عادل در صورت عدم قصد تبرع می‏تواند از مال یتیم برای خود بردارد؛ لیکن در اینکه برداشت مطلقا جایز است؛ خواه متولّی بی نیاز باشد یا نیازمند یا اینکه برداشت تنها برای متولّی نیازمند جایز است و نیز در مقدار برداشت (اکل به معروف) که به اندازه اجرة المثل است یا به قدر کفایت، هرچند بیشتر از اجرة المثل باشد یا کمترین مقدار از حدّ کفایت و اجرة المثل، اقوال مختلفی مطرح است. بنابر قول به جواز برداشت مطلقا، بر غنی مستحب است از آن خودداری کند.