اگمونت

اگمونت (بتهوون). اِگمونت، اپوس ۸۴، مجموعه ای از ۱۰ قطعه موسیقی متن است که در سال ۱۸۱۰ توسط لودویگ فان بتهوون برای نمایش نامه ای با همان نام از یوهان ولفگانگ فون گوته تصنیف شد. محبوب ترین و شناخته شده ترین قطعهٔ این مجموعه نخستین قطعه موسوم به «اوورتور اگمونت» است.
بتهوون در سال ۱۸۰۹ پیشنهاد تصنیف موسیقی متنی را برای تراژدی اگمونت گوته دریافت کرد. اگرچه اتمام کار با اندکی تأخیر همراه بود، موسیقی بتهوون نخستین بار در ۱۵ ژوئن ۱۸۱۰ و در چهارمین اجرای نمایش بکار گرفته شد. متن موسیقی اگمونت در ۱۸۱۱ به عنوان اپوس ۸۴ منتشر شد. [ ۱]
در آن زمان گوته و بتهوون هنوز یکدیگر را ملاقات نکرده بودند. گوته تنها نامی از بتهوون شنیده بود و از موسیقی او شناختی نداشت. او نخستین بار در سال ۱۸۱۲ اجرایی از موسیقی اگمونت را بر روی پیانو شنید. [ ۲]
نمایشنامهٔ اگمونت گوته دارای مضمونی آزادی خواهانه است. کنت اگمونت که یک هلندی آزادی خواه است، برای رهایی از سلطهٔ اسپانیا به پا می خیزد. موسیقی بتهوون بیان کنندهٔ کشمکش کنت اگمونت بر سر عواطف وی به معشوقش از یک سو و حس مسئولیت وی در راه مبارزه برای استقلال مردم خویش از سوی دیگر است. [ ۳] مفهوم آزادی و عدالت خواهی در تنها اپرای بتهوون، فیدلیو که وی پنج سال پیش آن را تصنیف کرده بود نیز بازتاب یافته بود. [ ۴]
به جز قطعهٔ محبوب نخست که پیش نوای نمایشنامه است، چهار قطعه برای اجرا در میانِ پرده ها، دو قطعه برای خوانندهٔ سوپرانو همراه با ارکستر، یک قطعه برای راوی و دو قطعه برای ارکستر تصنیف شده است. [ ۴]
بتهوون در موسیقی اگمونت، روح رمانتیک را با مایه های قهرمانانه و فرم کلاسیک ترکیب کرده است. [ ۱] با وجود پایان تراژیک نمایشنامه که به مرگ دوک اگمونت ختم می شود، قطعهٔ پایانی که «سمفونی پیروزی» نام دارد نوایی از پیروزی قهرمان داستان را سر می دهد.