اگون شیله

اگون شیله ( آلمانی: ( شنیدن ) SHEE - lə ) ( به آلمانی: Egon Schiele ) ( زاده ۱۲ ژوئن ۱۸۹۰ – درگذشته ۳۱ اکتبر ۱۹۱۸ ) نقاش اتریشی و یکی از شاگردان گوستاو کلیمت بود. از وی به عنوان یکی از نقاشان مهم فیگوراتیو اوایل قرن بیستم یاد می کنند. خودنگاره ها و بدن های پیچان یکی از مهمترین مشخصه های نقاشی او هستند که از وی هنرمندی اکسپرسیونیست می سازند. [ ۱]
محور اصلی در آثار شیله حس درونی اثر است. مهمترین آثار او پرترههایی است که از پیکر خود و اطرافیانش کشیده است. او در آثار خود بدن انسان را در وضعیت هایِ ناراحت و حالت های غیرعادی به نمایش می گذارد، به گونه ای که هراس و اضطراب را به مخاطب منتقل می کند. خطوطِ ناآرام و کج ومعوج و طرح هایِ ناقص و بریده و سایه روشنِ مخدوشِ نقاشی هایِ او پرده از روانِ خسته و عصبی و مضطربِ پیکرها برمی دارد. پیکرهای آثار شیله معمولاً برهنه هستند، اما به جای آن که کشش جنسی را برانگیزند، بی پناهی و سرگشتگی را برملا می کنند. [ ۲]
اگون شیله در تولن، اتریش متولد شد. او از سنین پایین شروع به طراحی کرد و تا سال ۱۹۰۶ خود صاحب سبکی منحصر به فرد بود. شیله که بسیار متأثر از جنبش نمادگرایی بود، از سال ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۹ در آکادمی ویینا تحصیل کرد و در سال ۱۹۰۷ با گوستاو کلیمت، یکی از اعضای عمدهٔ جنبش نمادگرایی، آشنا شد. [ ۳]
در سال ۱۹۰۹ شیله نقاشی چهره را شروع کرد. این چهره نگاری ها، که شیله در آنها از رنگ هایی غیر ناتورالیستی و زوایایی نامعمول استفاده کرده است، بینش منحصر به فرد شیله را باز می نمایانند. در سال ۱۹۱۲ شیله به سبب ماهیّت آشکار آثارش به هرزگی متّهم شد و مدّت کوتاهی را در زندان گذراند. اگون شیله بر اثر آنفلوانزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ در ۲۸ سالگی، ۳ روز بعد از مرگ همسرش درگذشت. [ ۳]