اینگوی مالمستین

اینگوی یوهان مالمستین ( به سوئدی: Yngwie Johann Malmsteen ) ( نام اصلی: لارس یوهان اینگو لنریک ) سومین گیتاریست سریع جهان[ ۱] و خالق سبک نئو - کلاسیکال متال است. او یک آهنگساز، موسیقی دان و یک نوازنده است که بر چندین ساز تسلط دارد. سایت نویزکریپ مالمستین را نفر اول ده نوازندهٔ برترِ گیتار در تاریخ معرفی کرده است. [ ۲]
در ۳۰ ژوئن ۱۹۶۳ در حومهٔ شهر استکهلم سوئد به دنیا آمد. او کوچک ترین فرزند خانواده ( شامل مادرش ریگمور، خواهرش آن لوئیز و برادرش بیورن ) بود. او در ابتدا علاقه ای به گیتار نداشت ولی پس از دیدن اجرای جیمی هندریکس در ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰، به گیتار علاقه مند شد و روز مرگ جیمی هندریکس، همان طور که خودش گفته است: «اینگوی گیتاریست به دنیا آمد».
او نوازندگی را با کار بر روی قطعات موسیقی گروه هایی مانند دیپ پرپل شروع کرد. علاقهٔ او به تأثیر موسیقی کلاسیک بر کارهای ریچی بلکمور، او را به کارهای کلاسیک باخ، ویوالدی، بتهوون و موتسارت راهنمایی کرد. با شروع از ۱۰ سالگی او تمام انرژی خودش را صرف موسیقی کرد. در ۱۵ سالگی او نوازندگی در چند گروه موسیقی را شروع کرد. این گروه ها اکثراً به قدرت نوازندگی او متکی بودند. در ۱۸ سالگی او و چند تن از دوستانش یک نمونه مجموعه آهنگ نمایشی برای کمپانی CBS سوئد ضبط کردند که این قطعات هرگز پخش نشدند.
در سال ۱۹۸۲ مایک وارنی در کمپانی شارپنل رکوردز که این کاست را شنیده بود، اینگوی را دعوت کرد تا با گروه موسیقی استیلر بر روی آلبومی به همین نام همکاری کند. مالمستین پس از این کار به گروه آلکاتراز پیوست و در سال ۱۹۸۳ آلبوم No Parole From Rock N' Roll را با این گروه ضبط کرد. پس از آن اینگوی اولین آلبوم سولوی خودش را منتشر کرد که اکنون انجیل نئو کلاسیک راک نامیده می شود. این آلبوم همچنین نامزد جایزهٔ گرمی برای بهترین اجرای اینسترومنتال راک شد. این آلبوم توجه منتقدان و مخاطبان زیادی را به خود جلب کرد و پایه گذار سبک جدیدی به نام نئوکلاسیک راک بود.
در سال ۱۹۹۷ مالمستین ثابت کرد که فراتر از یک پدیده در موسیقی راک است. مالمستین پس از ماه ها تمرین، اولین اثر کاملاً کلاسیک خودش را با نام Concerto Suite for Electric Guitar and Orchestra in Eb minor, Op. ۱ منتشر کرد. این آلبوم در پراگ به همراه ارکستر فلارمونیک چک و با رهبری Yoel Levi ضبط شد.