بازدارنده خوردگی یک مادهٔ شیمیایی یا ترکیبی از مواد است که وقتی در غلظت های بسیار پایین به محیط خورنده اضافه شود، بدون تغییر دادن محیط به طور مؤثر سرعت خوردگی فلز را کاهش داده یا از وقوع آن پیشگیری می کند. بازدارنده های خوردگی می توانند به صورت جامد، مایع یا گاز باشند و در محیط های جامد مثل بتن و پوشش های آلی، محیط های مایع مثل آب و حلال های آلی یا محیط های در حالت گاز مثل اتمسفر یا بخار آب مورد استفاده قرار گیرند. بازدارنده های خوردگی بر اساس حلالیت یا پراکندگی در سیالی که باید عمل بازدارندگی در آن انجام شود، انتخاب می شوند.
استفاده از بازدارنده های خوردگی به خوبی به عنوان یک روش مؤثر و انعطاف پذیر برای کاهش خوردگی در صنایع مختلف از جمله اکتشاف و تولید نفت و گاز، پالایشگاه نفت، تولید مواد شیمیایی، و تصفیهٔ آب شناخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد. بازدارنده ها اغلب به دلیل مطمئن بودن از غلظت مناسب و کنترل کردن راحت تر غلظت آنها، به طور عمده در محیط های بسته مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۱] [ ۲] چنین شرایطی را می توان در سامانه های گردشی، تولید نفت و پالایش نفت مشاهده کرد. یکی از شناخته شده ترین کاربرد برای بازدارنده ها، ضدیخ رادیاتور خودروها است. در استفاده از بازدارنده ها برای کاربردهای خاص باید محتاط بود چون بازدارنده ها می توانند حفاظت عالی برای یک فلز در یک شرایط خاص را فراهم کنند ولی در عین حال خوردگی دیگر فلزات را در همان سامانه تشدید کنند.
بازدارنده ها می توانند ترکیبات آلی یا معدنی باشند. بعضی از مؤثرترین بازدارنده های معدنی عبارتند از کرومات، نیترات، سیلیکات، کربنات و فسفات و از جمله معروفترین بازدارنده های آلی عبارتند از آمین ها، ترکیبات هتروسایکلیک نیتروژن دار، ترکیبات گوگرد مانند تیواتر، تیوالکل، تیوآمید، تیواوره و هیدرازین. استفاده از کرومات ها و نمک های روی امروزه به دلیل سمی بودن به طور چشمگیری کاهش یافته و عمدتاً توسط بازدارنده های آلی جایگزین شده اند. [ ۳] بازدارنده ها می توانند به صورت کاتدی، آندی و مختلط عمل کرده و با ایجاد لایهٔ چسبنده به سطح در اثر جذب سطحی خوردگی را کاهش دهند. این بازدارنده ها یک لایهٔ محافظ آب گریز روی سطح فلز تشکیل داده که به عنوان سدی در برابر انحلال فلز در الکترولیت عمل می کند. این بازدارنده ها باید قابلیت انحلال یا پراکنده شدن در محیط اطراف فلز را داشته باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستفاده از بازدارنده های خوردگی به خوبی به عنوان یک روش مؤثر و انعطاف پذیر برای کاهش خوردگی در صنایع مختلف از جمله اکتشاف و تولید نفت و گاز، پالایشگاه نفت، تولید مواد شیمیایی، و تصفیهٔ آب شناخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد. بازدارنده ها اغلب به دلیل مطمئن بودن از غلظت مناسب و کنترل کردن راحت تر غلظت آنها، به طور عمده در محیط های بسته مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۱] [ ۲] چنین شرایطی را می توان در سامانه های گردشی، تولید نفت و پالایش نفت مشاهده کرد. یکی از شناخته شده ترین کاربرد برای بازدارنده ها، ضدیخ رادیاتور خودروها است. در استفاده از بازدارنده ها برای کاربردهای خاص باید محتاط بود چون بازدارنده ها می توانند حفاظت عالی برای یک فلز در یک شرایط خاص را فراهم کنند ولی در عین حال خوردگی دیگر فلزات را در همان سامانه تشدید کنند.
بازدارنده ها می توانند ترکیبات آلی یا معدنی باشند. بعضی از مؤثرترین بازدارنده های معدنی عبارتند از کرومات، نیترات، سیلیکات، کربنات و فسفات و از جمله معروفترین بازدارنده های آلی عبارتند از آمین ها، ترکیبات هتروسایکلیک نیتروژن دار، ترکیبات گوگرد مانند تیواتر، تیوالکل، تیوآمید، تیواوره و هیدرازین. استفاده از کرومات ها و نمک های روی امروزه به دلیل سمی بودن به طور چشمگیری کاهش یافته و عمدتاً توسط بازدارنده های آلی جایگزین شده اند. [ ۳] بازدارنده ها می توانند به صورت کاتدی، آندی و مختلط عمل کرده و با ایجاد لایهٔ چسبنده به سطح در اثر جذب سطحی خوردگی را کاهش دهند. این بازدارنده ها یک لایهٔ محافظ آب گریز روی سطح فلز تشکیل داده که به عنوان سدی در برابر انحلال فلز در الکترولیت عمل می کند. این بازدارنده ها باید قابلیت انحلال یا پراکنده شدن در محیط اطراف فلز را داشته باشند.
wiki: بازدارنده خوردگی