باطل پیشه. [ طِ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) آنکه راه ناحق پیشه سازد. بی سروپا. غوغا. ( یادداشت مؤلف ) : و عامه شهر و باطل پیشه ها سرها برهنه کردند و با یکدیگر حرب اندر گرفتند و جماعتی از سواران بباب العامه هر چهارپای که یافتند بر در سرای مقتدر پی کردند. ( مجمل التواریخ و القصص ).
