بام اندای

لغت نامه دهخدا

بام اندای. [ اَ ] ( نف مرکب ) بام اندا. که بام انداید. که بام را اندود کند. که کاهگل مالد بر بام. کاهگل کننده پشت بام و رجوع به بام اندودن شود.

فرهنگ فارسی

که بام را اندود کند

پیشنهاد کاربران

بپرس