بام اندودن

لغت نامه دهخدا

بام اندودن. [ اَدَ ] ( مص مرکب ) گل اندودکردن بام. کاهگل مالیدن پشت بام. سوی برونی سقفی را با ورقه ای از گل آمیخته بکاه پوشیدن تا آب باران و برف بدرون نترابد. کاهگل مالی کردن. کاهگل مالیدن سوی برونی سقف را :
از رعیت شهی که مایه ربود
بن دیوار کند و بام اندود.
سنائی.

فرهنگ فارسی

کاهگل مالیدن است

پیشنهاد کاربران

بپرس