[ویکی نور] بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار(ع). بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، مشهورترین، مهم ترین و مفصل ترین اثر علمی محمدباقر مجلسی (1037-1110 یا 1111ق)، مجموعه ای گسترده از احادیث امامیه است و گاه به «دائرة المعارف بزرگ احادیث شیعه» لقب گرفته است.
کتاب توسط جمعی از علما به نام های هدایت الله مسترحمی، علی اکبر غفاری، محمدباقر بهبودی، محمدتقی مصباح یزدی، محمدباقر محمودی، محمدمهدی خرسان، عبدالرحیم ربانی شیرازی، محمدکاظم میاموی، ابراهیم میانجی، یحیی عابدی زنجانی و عبدالزهراء علوی تصحیح و تحقیق شده است.
عزم مؤلف بر نگاشتن این کتاب، از 1070ق، پس از نگارش کتاب فهرس مصنفات الأصحاب جزم شده است و اولین تاریخ ثبت شده در خود کتاب 1072ق، است و سواد نامه آن در 1104 یا 1106ق، به پایان رسیده است، هرچند پاک نویس کتاب تا پس از فوت مؤلف و توسط شاگردان او همچنان ادامه داشته است.
شروع کار تألیف بحار الأنوار در زمان شاه سلیمان اول صفوی (1077-1105ق) بود و اتمام کار به دوره سلطنت شاه سلطان حسین اول (1105-1135) برمی گردد.
مجلسی، برای اجرای چنین کار عظیمی از همکاران و شاگردان بسیاری کمک گرفته که در برخی منابع، شمار آنها را بالغ بر هزار نفر دانسته اند و کسانی چون میرزا عبدالله افندی، میر محمدصالح حسینی، ملا ذوالفقار، ملا محمدرضا، عبدالله بن نورالدین بحرینی، نعمت الله جزایری و آمنه خاتون خواهرش را جزو همکاران وی شمرده اند.
کار گروهی او که از ابتکارات تألیف به حساب می آید، شباهتی نیز به کار نگارش دائرة المعارف فلسفی توسط گروه اخوان الصفا دارد؛ با این تفاوت که وی تسلط کامل و یک تنه بر همه مراحل کار داشت و شاگردانش فقط به جمع آوری و نگارش آیات و احادیث، ذیل عنوان های طراحی شده توسط خود او می پرداختند و کلیه گزینش ها، از متن، سند و... و همچنین تنظیم توسط خود وی صورت می گرفته است.
کتاب توسط جمعی از علما به نام های هدایت الله مسترحمی، علی اکبر غفاری، محمدباقر بهبودی، محمدتقی مصباح یزدی، محمدباقر محمودی، محمدمهدی خرسان، عبدالرحیم ربانی شیرازی، محمدکاظم میاموی، ابراهیم میانجی، یحیی عابدی زنجانی و عبدالزهراء علوی تصحیح و تحقیق شده است.
عزم مؤلف بر نگاشتن این کتاب، از 1070ق، پس از نگارش کتاب فهرس مصنفات الأصحاب جزم شده است و اولین تاریخ ثبت شده در خود کتاب 1072ق، است و سواد نامه آن در 1104 یا 1106ق، به پایان رسیده است، هرچند پاک نویس کتاب تا پس از فوت مؤلف و توسط شاگردان او همچنان ادامه داشته است.
شروع کار تألیف بحار الأنوار در زمان شاه سلیمان اول صفوی (1077-1105ق) بود و اتمام کار به دوره سلطنت شاه سلطان حسین اول (1105-1135) برمی گردد.
مجلسی، برای اجرای چنین کار عظیمی از همکاران و شاگردان بسیاری کمک گرفته که در برخی منابع، شمار آنها را بالغ بر هزار نفر دانسته اند و کسانی چون میرزا عبدالله افندی، میر محمدصالح حسینی، ملا ذوالفقار، ملا محمدرضا، عبدالله بن نورالدین بحرینی، نعمت الله جزایری و آمنه خاتون خواهرش را جزو همکاران وی شمرده اند.
کار گروهی او که از ابتکارات تألیف به حساب می آید، شباهتی نیز به کار نگارش دائرة المعارف فلسفی توسط گروه اخوان الصفا دارد؛ با این تفاوت که وی تسلط کامل و یک تنه بر همه مراحل کار داشت و شاگردانش فقط به جمع آوری و نگارش آیات و احادیث، ذیل عنوان های طراحی شده توسط خود او می پرداختند و کلیه گزینش ها، از متن، سند و... و همچنین تنظیم توسط خود وی صورت می گرفته است.