بخت اردشیر

بخت اردشیر ( به پارسی میانه: Bōxt - Artaxšīr ) نام شهری ست که بنا بر کارنامهٔ اردشیر بابکان، پس از گریزِ اردشیر یکم از دربار واپسین شاهنشاه اشکانی، اردوان پنجم، و رسیدن به ساحل دریای پارس[ ۱] آن را برای سپاسگزاری از خداوند برساخت و بگفت تا آتش بهرام را در ساحل بیفروزند. [ ۲]
از نظر معنایی، عبارت «بخت اردشیر» از دو بخش تشکیل شده که سرِ هم معنای «رهایی بخشیده شده بدست اردشیر» می دهد. [ ۳]