بدر احمد

دانشنامه آزاد فارسی

بَدِر، احمد (۱۲۸۷ق ـ۱۳۰۹ش)
(ملقب به نصیرالدوله) از رجال دورۀ قاجار، پسر عبدالوهاب آصف الدولۀ شیرازی، متولد شهر رشت. زبان و ادبیات فارسی و عربی را آموخت و شیوۀ نگارش و خوشنویسی را فراگرفت و به زبان فرانسه نیز مسلط گشت و در ۱۳۰۱ق، از طرف ناصرالدین شاه ، لقب نصیرالدوله گرفت . در سمت های دولتی منشأ خدماتی گردید. در ۱۳۰۵ق وارد وزارت خارجه شد و مدت چهار سال وزیر مختار ایران در بلژیک بود. او تا انقلاب مشروطه در این سمت باقی ماند. وی چندین سفر به اروپا رفت و مدتی نیز معاون وزارت خارجه در کابینۀ وثوق الدوله بود (۱۳۳۴ق). سپس وزارت معارف و علوم را عهده دار شد (۱۳۳۶ق). پس از سقوط دولت وثوق الدوله مدتی به اروپا رفت و در ۱۳۰۴ش به ایران بازگشت و در دورۀ ششم مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم کرمان انتخاب گردید (۱۳۰۵ش )، اما پیش از افتتاح مجلس، حسن مستوفی الممالک او را به وزارت معارف برگزید. وی در ۶۲سالگی درگذشت . نصیرالدوله مردی ادیب و کتاب دوست و مشوق علم و هنر بود و برای توسعۀ مدارس عده ای از دانش آموزان را به اروپا روانه کرد. مدارس دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش ) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش ) از تأسیسات دورۀ اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس