بدرالدین بن مالک

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَدْرُالدّین ِ بْن ِ مالِک ، ابوعبدالله محمد بن محمد بن عبدالله بن مالک ، مشهور به ابن ناظم و ابن مصنف (ح ۶۴۰ - ۶۸۶ق /۱۲۴۲- ۱۲۸۷م )، ادیب ، نحوی و لغوی عرب بود.
بدرالدین که فرزند ابن مالک (ه م ) نحوی و لغوی مشهور است ، در دمشق زاده شد، نزد پدر به تحصیل پرداخت ، همه دانش های پدر را کسب کرد و در زبان عربی استاد شد، چنانکه او را شیخ العربیه نامیدند. افزون بر آن ، وی در دیگر دانش های ادبی روزگار خود نیز توانا شد و گفته اند که در معانی و بیان ، عروض و بدیع صاحب نظر و پیشوای زمان خود بود.
تبحر در فقه و اصول
بدرالدین از منطق و همچنین فقه و اصول نیز آگاهی داشت و تقریباً همه نویسندگان شرح حال وی هوش ، ذکاوت و خوش فهمی او را ستوده اند.
سرودن شعر
وی شعر را نیک می فهمید و گاه در شرح نکات چند بیت رساله ای می نگاشت با این حال ، از توان نظم پردازی پدرش ، بهره ای نداشت ؛ چندان که در پاسخ دوستی که نامه ای منظوم برایش فرستاده بود، از سرودن حتی یک بیت عاجز ماند و از همسایه یاری خواست .
شخصیت ابن مالک
...

پیشنهاد کاربران

بپرس