بر بیابان

لغت نامه دهخدا

بر بیابان. [ ب َرْ رِ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) بر و بیابان. صحرای خشک. خشک لم یزرع.

فرهنگ فارسی

صحرای خشک خشک لم یزرع .

پیشنهاد کاربران

بپرس