[ویکی فقه] بَردابالکا، یکی از قدیمترین زیستگاه های انسان در دوره ارینه سنگی قدیم در دامنه های شمال غربی زاگرس می باشد. این محل در درّه چمچمال • در نزدیکی شهر سلیمانیه امروزی واقع شده است و ارتفاع آن از سطح دریا هفتصد متر است.
بردابالکا در ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۹ کشف شد. دو سال بعد یک گروه از باستان شناسان آمریکایی به کاوش های محدودی در این محل پرداختند که آثار به دست آمده از آن در موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو نگه داری می شود و تاکنون گزارشی درباره این آثار انتشار نیافته است.
قدمت
چارلز ردمن بردابالکا را قدیمترین محّل باستانی شناخته شده در زاگرس معرفی کرده و قدمت آن را به قبل از دوره موستری (شانیدر D) یعنی افزون بر صد هزار سال پیش، تعیین کرده است، اما به نوشته فیلیپ اسمیت قدمت بردابالکا به اواخر آخرین دوره بین یخبندان (ریس ـ ورم) یا آغاز آخرین دوره یخبندان وُرْم، یعنی هفتاد تا صد هزار سال پیش، می رسد. فرانسوا اور، انسان شناس فرانسوی، آثار به دست آمده از بردابالکا را متعلّق به فرهنگ آشولی جدید دانسته است که بیش از صد هزار سال سابقه دارد.
نشانه های حیات در بردابالکا
از درون لایه های رسوبیِ ایجاد شده در دوره پلئیستوسن بالایی و در بین دو لایه از گل و لای، آثار و نشانه های زیر از زندگی انسان در بردابالکا به دست آمده است: قلوه سنگ های آهکی تراشیده، ابزار ساخته شده از سنگ چخماق، عمدتاً مشتمل بر تبرهای دستی که از عناصر مشخص فرهنگ آشولی اند، با این تفاوت که بعضی از این تبرها بسیار کوچکتر از نمونه های شناحته شده اند و ابزارهایی ساخته شده از قطعات کوچک سنگ با اندکی دست کاری (مرمت ـ لب پرشدگی). این ادوات عمدتاً بدون بهره گیری از فن لووالوا که یکی از فنون ابزارسازی مشخص فرهنگی آشولی است، ساخته شده اند.
شکار حیوانات
...
بردابالکا در ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۹ کشف شد. دو سال بعد یک گروه از باستان شناسان آمریکایی به کاوش های محدودی در این محل پرداختند که آثار به دست آمده از آن در موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو نگه داری می شود و تاکنون گزارشی درباره این آثار انتشار نیافته است.
قدمت
چارلز ردمن بردابالکا را قدیمترین محّل باستانی شناخته شده در زاگرس معرفی کرده و قدمت آن را به قبل از دوره موستری (شانیدر D) یعنی افزون بر صد هزار سال پیش، تعیین کرده است، اما به نوشته فیلیپ اسمیت قدمت بردابالکا به اواخر آخرین دوره بین یخبندان (ریس ـ ورم) یا آغاز آخرین دوره یخبندان وُرْم، یعنی هفتاد تا صد هزار سال پیش، می رسد. فرانسوا اور، انسان شناس فرانسوی، آثار به دست آمده از بردابالکا را متعلّق به فرهنگ آشولی جدید دانسته است که بیش از صد هزار سال سابقه دارد.
نشانه های حیات در بردابالکا
از درون لایه های رسوبیِ ایجاد شده در دوره پلئیستوسن بالایی و در بین دو لایه از گل و لای، آثار و نشانه های زیر از زندگی انسان در بردابالکا به دست آمده است: قلوه سنگ های آهکی تراشیده، ابزار ساخته شده از سنگ چخماق، عمدتاً مشتمل بر تبرهای دستی که از عناصر مشخص فرهنگ آشولی اند، با این تفاوت که بعضی از این تبرها بسیار کوچکتر از نمونه های شناحته شده اند و ابزارهایی ساخته شده از قطعات کوچک سنگ با اندکی دست کاری (مرمت ـ لب پرشدگی). این ادوات عمدتاً بدون بهره گیری از فن لووالوا که یکی از فنون ابزارسازی مشخص فرهنگی آشولی است، ساخته شده اند.
شکار حیوانات
...
wikifeqh: بردابالکا