برهان زیبایی ( به انگلیسی: Argument from beauty ) ، یکی از براهین اثبات وجود خدا ست.
این برهان می کوشد وجود خدا و صحت ماده گرایی را متناقض نشان دهد؛ به گونه ای که تنها یکی از این دو درست باشند؛ سپس ماتریالیسم را به دلیل آن که ناتوان در تبیین وجود زیبایی می داند، مردود شمارد. به عبارت دیگر:
• دلایلی قوی برای وجود داشتن زیبایی وجود دارد، در حالی که این وجود فراتر از مظاهر مادی است. [ ۱]
• با توجه به ماتریالیسم، هیچ چیزی فراتر از مظاهر مادی وجود ندارد.
• با توجه به خداشناسی متعارفی، زیبایی کیفیتی از خدا ست و بنابراین فراتر از مظاهر مادی وجود دارد.
پس: توحید پذیرفتنی تر از ماتریالیسم است. [ ۲] [ ۳]
ریچارد داوکینز، این برهان را با این استدلال که حتی توسط طرفدارانش تدقیق هم نشده، به سخره می گیرد:
اگر برهانی منطقی وجود داشته باشد که خلق آثار عظیم هنری را به وجود خدا پیوند دهد، برهان زیبایی شناختی مسلماً آن برهان نیست.
فقط فرض گرفته اند که پیوند میان زیبایی و شکوه با وجود خدا بدیهی است، اما مسلماً چنین بداهتی در کار نیست.
شاید این استدلال هم صورت دیگری از برهان نظم[ ۵] باشد: مغز موسیقایی شوبرت، معجزه ای باورنکردنی است، حتی عجیب تر از چشم مهره داران.
یا شاید، به طرزی فرومایه تر، این نگرش ناشی از نوعی حسادت نسبت به نوابغ باشد: چطور یک انسان دیگر می تواند چنین موسیقی، یا شعر زیبایی بیافریند که من نمی توانم؟ پس کار باید، کار خدا باشد. [ ۶]
گفته شده است که زیبایی از مفاهیم ذهنی و ساخته ذهن انسان است، و وجود عینی ندارد؛ ضمن آنکه پیوند میان زیبایی و خدا بدیهی نیست و نیازمند تبیین است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین برهان می کوشد وجود خدا و صحت ماده گرایی را متناقض نشان دهد؛ به گونه ای که تنها یکی از این دو درست باشند؛ سپس ماتریالیسم را به دلیل آن که ناتوان در تبیین وجود زیبایی می داند، مردود شمارد. به عبارت دیگر:
• دلایلی قوی برای وجود داشتن زیبایی وجود دارد، در حالی که این وجود فراتر از مظاهر مادی است. [ ۱]
• با توجه به ماتریالیسم، هیچ چیزی فراتر از مظاهر مادی وجود ندارد.
• با توجه به خداشناسی متعارفی، زیبایی کیفیتی از خدا ست و بنابراین فراتر از مظاهر مادی وجود دارد.
پس: توحید پذیرفتنی تر از ماتریالیسم است. [ ۲] [ ۳]
ریچارد داوکینز، این برهان را با این استدلال که حتی توسط طرفدارانش تدقیق هم نشده، به سخره می گیرد:
اگر برهانی منطقی وجود داشته باشد که خلق آثار عظیم هنری را به وجود خدا پیوند دهد، برهان زیبایی شناختی مسلماً آن برهان نیست.
فقط فرض گرفته اند که پیوند میان زیبایی و شکوه با وجود خدا بدیهی است، اما مسلماً چنین بداهتی در کار نیست.
شاید این استدلال هم صورت دیگری از برهان نظم[ ۵] باشد: مغز موسیقایی شوبرت، معجزه ای باورنکردنی است، حتی عجیب تر از چشم مهره داران.
یا شاید، به طرزی فرومایه تر، این نگرش ناشی از نوعی حسادت نسبت به نوابغ باشد: چطور یک انسان دیگر می تواند چنین موسیقی، یا شعر زیبایی بیافریند که من نمی توانم؟ پس کار باید، کار خدا باشد. [ ۶]
گفته شده است که زیبایی از مفاهیم ذهنی و ساخته ذهن انسان است، و وجود عینی ندارد؛ ضمن آنکه پیوند میان زیبایی و خدا بدیهی نیست و نیازمند تبیین است.
wiki: برهان زیبایی