بزیل

لغت نامه دهخدا

بزیل. [ ] ( اِخ ) بریل. درلغت نامه اسدی ( ص 333 ) صورتی بدین گونه آمده و گویدکوهی است عظیم ، و شاهد آن بیت ذیل است :
هر قطره ای ز جودت رودی است همچو جیحون
هر ذره ای ز حلمت کوهیست چون بزیّل.
رفیعی.
چنین کوهی را در اعلام جغرافیایی نیافتیم و البته «بِزْیَل » معجم البلدان یاقوت نیز نیست چه بریل کوه نیست و یاء هم خفیفه است نه مشدد. ( یادداشت مؤلف ). و نیز رجوع به بذیل شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس