بش باد

بِش باد
(یا: سِه سِه بار، به نُه بار!، صورت ابدال یافتۀ «بیش باد و کم مباد!»، در تداول: «بشمار!») عبارت ندایی که شیعیان فارسی زبان بر زبان می آورند تا نفرینِ گوینده بر کافرِ غاصب افزون شود. سابقۀ تاریخی آن به روزگار شاه اسماعیل صفوی اول باز می گردد که به قصد مشروعیت بخشیدن به حکومت خود، فرمان داد تا گروهی به نام تَبرّائیان در کوی و برزن به راه بیفتند و دشمنان امام علی (ع) را لعن کنند و آن کس را که با شنیدن لعن و نفرین، در گفتن جملۀ «بیش باد و کم مباد!»، به صدای بلند، غفلت کند بی درنگ مجازات کنند. دامنۀ کاربرد این جمله امروزه گسترش یافته است و مثلاً چنین به کار می رود: «گوینده : بر یزید لعنت! ـ شنوندگان: بش باد!»