بلخان

لغت نامه دهخدا

بلخان. [ ب َ ] ( اِخ ) نام دو رشته کوه است در شمال شرقی ایران میان خراسان وترکستان شوروی و در شرق دریای خزر، که از مشرق به مغرب کشیده شده است و بنام بلخان کبیر و بلخان صغیر نامیده میشود. ظاهراً نام بلخان را ترکها به اروپا برده به کوههای بالکان و شبه جزیره بالکان اطلاق کردند.( از فرهنگ فارسی معین و دایرة المعارف فارسی ) : سلطان ماضی ایشان را به بلخان کوه انداخته بود.( تاریخ بیهقی ص 62 ). بازنگردند از دم خصمان تا آنگاه که در کوه بلخان گریزند. ( تاریخ بیهقی ص 449 ). به خوارزم و بلخان کوه نزدیک باشیم. ( تاریخ بیهقی ص 452 ).

بلخان. [ ب َ ] ( اِخ ) شهری است نزدیک ابیورد. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

دو رشته کوه است در شمال شرقی ایران میان خراسان وترکستان شوروی از مغرب به مشرق کشیده شده است و بنام بلخان کبیر و بلخان صغیر نامیده میشود .
شهری است نزدیک ابیورد ٠

دانشنامه آزاد فارسی

بَلْخان
نام دو رشته کوه کوتاه در غرب جمهوری ترکمنستان و شرق دریای خزر، موسوم به بلخان بزرگ و کوچک. جهت بلخان کوچک از جنوب به شمال و جهت بلخان بزرگ به طرف دریای خزر است. بلخان بزرگ بالغ بر ۱,۸۸۰ متر و بلخان کوچک نزدیک به ۸۰۰ متر ارتفاع دارد. دامنه های این دو رشته کوه، به سبب آب و هوای نسبتاً مناسب، سردسیرِ چادرنشین های ترکمن بود. بسیاری از ترکمن های ایران، تابستان را در دامنه ها و دره های این کوه ها می گذرانیدند. ترکمن های سالور پس از مهاجرت از منقشلاق، در این کوه ها مستقر شدند و بعدها در اثر حملات ایل تکه به خراسان کوچیدند. خلیج بلخان، شاخابه ای از دریای خزر، در غرب این کوهستان است. استان بلخان در غرب ترکمنستان نام خود را از این کوه ها گرفته است.

پیشنهاد کاربران

بپرس