بلندگو

[ویکی فقه] بلندگو: وسیله ی انتقال صوت به مسافت دور است.
از این عنوان، به مناسبت در باب صلاة و نیز تحت عنوان مسائل مستحدثه، سخن رفته است.

احکام بلندگو
۱. ↑ جواهر الکلام،ج ۱۱، ص ۲۴۰ تا ۲۴۲
...

بلندگو یا اسپیکر ( Speaker ) ، وسیله ای است که انرژی الکتریکی را به صدا تبدیل می کند. از بلندگو به همراه تقویت کننده، برای بلندتر کردن صدا استفاده می شود.
واژه بلندگو ممکن است تنها به یک مبدّل یا به سیستمی شامل چندین تقویت کننده و همچنین دیگر قطعات الکترونیکی گفته شود.
بلندگو بخشی اساسی از هر سیستم صوتی است و معمولاً تفاوت کیفیت در سیستم های صوتی، بیشتر ناشی از این بخش است و بیشترین اعوجاج در صدا در این بخش صورت می گیرد.
یوهان فیلیپ رایس یک بلندگوی الکتریکی را در سال ۱۸۶۳ در تلفن خود نصب کرد که قادر بود صدایی واضح تولید کند.
در ایران به بلندگویی که درون باکس قرار می گیرد اصطلاحاً «باند» می گویند و مشخص نیست که این اصطلاح با چه منظوری انتخاب شده است. شاید به این خاطر است که یک «باند» مجموعه ای است شامل یک یا چند بلندگو، کراس اور ( مدار تطبیق دهنده و تفکیک کننده فرکانس های صدا ) ، باکس یا جعبه بلندگو و مواد عایق مختلف که می تواند شامل مواد جذب کننده یا دیواره های مختلف تفکیک کننده داخل کابین باشد.

بلندگو (فیلم). «بلندگو» ( انگلیسی: Loudspeaker ) یک فیلم است که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد.

بُلندگو (loudspeaker)
وسیله ای الکترومغناطیسی برای تبدیل سیگنال های الکتریکی به امواج صوتی و پخش آن ها. متداول ترین نوع بلندگو بلندگوی سیم پیچ متحرک است. در این بلندگو، سیگنال های الکتریکی، مثلاً از رادیو، دریافت می شوند و به پیچکی از سیم نازک خوانده می شوند که به دور نوک یک مخروط پیچیده شده است. این پیچک بین قطب های آهنربایی دایم قرار دارد. وقتی سیگنال ها از آن عبور می کنند، پیچک آهنربا می شود و نیرویی عمود بر جهت جریان و میدان مغناطیسی بر آن وارد می آید و آن را به حرکت درمی آورد. با تغییر سیگنال، پیچک و مخروط ارتعاش می کنند و امواج صوتی ایجاد می کنند. اگر سیگنال های الکتریکی فرکانسی برابر با ۲هزار هرتز داشته باشند، صدایی با فرکانس ۲هزار هرتز تولید می شود.