بنایی

[ویکی فقه] واژه بنایی ترکیبی است که در زبان فارسی کاربرد دارد و از واژه «بنّاء» و «یاء» حاصل مصدر ساخته شده است.
«بنّاء» واژه ای عربی از ریشه «ب ـ ن ـ ی» به معنای سازنده خانه و ساختمان های دیگر است که با پسوند «یاء» بر شغل بنّا دلالت دارد.
در قرآن کریم
موضوع بنایی در قرآن کریم از آیاتی پرشمار استفاده می شود که برخی از آن ها مشتمل بر مشتقات «بنی» بوده و برخی دیگر به موضوع یاد شده اشاره دارند. این آیات همگی بیانگر ماجراهایی تاریخی در ارتباط با برخی از اقوام پیشین است.
ساخت دیوارهای کعبه
در آیه ۱۲۷ بقره /۲ بنایی حضرت ابراهیم و اسماعیل (علیهم االسلام) با ساخت و برپایی دیوارهای کعبه بازگو شده است: «و اِذ یَرفَعُ اِبرهیمُ القَواعِدَ مِنَ البَیتِ و اِسمـعیل». در این که این ستون ها به دست آن ها یا پیش از آن ساخته شده در میان مفسران اختلاف است. در برپایی ستون های کعبه، حضرت ابراهیم (علیه السلام) بنایی می کرد و اسماعیل (علیه السلام) سنگ را به ایشان می داد. در پاره ای روایات ،برخی امور خارق عادت در ساختن کعبه گزارش شده که دلیلی بر نفی و انکار مطلق آن ها وجود ندارد.
ساختن بنایی برای سوزاندن حضرت ابراهیم
...

[ویکی فقه] بنایی (قرآن). واژه بنایی ترکیبی است که در زبان فارسی کاربرد دارد و از واژه «بنّاء» و «یاء» حاصل مصدر ساخته شده است.
بنایی، برآوردن خانه، ساختن خانه و انجام دادن کارهای ساختمانی مانند گچ کاری و دیوارکشی است. در این مدخل، از واژه هایی مثل «بنی» و مشتقات آن و جملاتی که دلالت بر بنایی می کند، استفاده شده است.
بنّا
«بنّاء» واژه ای عربی از ریشه «ب ـ ن ـ ی» به معنای سازنده خانه و ساختمان های دیگر است که با پسوند «یاء» بر شغل بنّا دلالت دارد.
در قرآن کریم
موضوع بنایی در قرآن کریم از آیاتی پرشمار استفاده می شود که برخی از آن ها مشتمل بر مشتقات «بنی» بوده و برخی دیگر به موضوع یاد شده اشاره دارند. این آیات همگی بیانگر ماجراهایی تاریخی در ارتباط با برخی از اقوام پیشین است.
ساخت دیوارهای کعبه
...

بنایی ( به انگلیسی: Masonry ) یکی از ساده ترین و غنی ترین و متنوع ترین روش های ساخت ساختمان است. بنا تکه هایی از مواد ( آجر، سنگ یا بلوک های بتنی که در مجموع به آنها مصالح بنایی گفته می شود ) را روی یکدیگر قرار می دهد تا دیوار بسازد. از آنجاییکه سازه در بنایی توسط اجزای کوچک ساخته می شود، این سازه می تواند تقریباً هرشکلی به خود بگیرد، از یک دیوار مسطح گرفته تا سطوح سینوسی شکل که تفکیک آن از دیوار یا سقف دشوار است. [ ۱]
مصالح بنایی یکی از قدیمی ترین مصالح ساختمانی هستند. آجرهای سفالی ( خشتی ) خشک شده در آفتاب در ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح مورد استفاده قرار گرفتند. منشأ بنایی به طور کلی توسط مورخان به تمدن های اولیه مصر و بین النهرین که در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد وجود داشته است، بازمی گردد. در واقع، تا زمانی که فولاد و سیمان پرتلند در اواسط قرن نوزدهم کشف شد، سنگ تنها مصالح ساختمانی موجود برای ساخت سازه های ساختمانی بزرگ و پل ها بود. [ ۲]
حرفه بنّایی به طور خودبه خود و همزمان با ایجاد دیوارهای کم ارتفاع با چیدن سنگ ها یا تکه های گِل گرفته شده از گودال های خشک شده آغاز شد. ملات در اصل گِلی بود که به درزهای دیوار عمودی می مالیدند تا پایداری و مقاوم بودن در برابر آب و هوا را ایجاد کند. جایی که سنگ به راحتی در دسترس بود، آن را به آجر ترجیح می دادند. در جایی که سنگ در دسترس نبود، آجرها از خاک رس و لای محلی ساخته می شدند. با گذشت هزاره ها تغییرات به وجود آمد: مردم استخراج، تراش و پوشاندن سنگ را با دقت فزاینده ای آموختند. آتش هایی که بر روی دیوارهای آجری افروخته می شدند، آگاهی از مزایای آجر سوخته را به ارمغان آورد که منجر به اختراع کوره شد. بناها هنر ساده تبدیل سنگ آهک به آهک را آموختند و ملات آهک به تدریج جایگزین گل شد. [ ۳]
در هزاره چهارم قبل از میلاد، مردم بین النهرین، کاخ ها و معابد را از سنگ و آجر می ساختند. در هزاره سوم، مصریان اولین معابد و اهرام سنگی خود را برپا کردند. در قرن های آخر قبل از تولد مسیح، یونانیان معابد خود را از سنگ آهک و مرمر به کمال رساندند. سپس کنترل دنیای غرب به رومیان واگذار شد، که اولین استفاده گسترده از طاق های بنایی و سقف های گنبدی را در معابد، کلیساها، حمام ها، کاخ ها و قنات ها انجام دادند. [ ۳]
تمدن های قرون وسطایی هم در اروپا و هم در جهان اسلام، طاق بنایی را به سطح بسیار بالایی از توسعه رساندند. صنعتگران اسلامی کاخ ها، بازارها و مساجد باشکوهی را از آجر می ساختند و اغلب با کاشی های گلی لعاب دار تزئین می کردند. اروپایی ها تلاش های خود را به سمت قلعه ها و کلیساهای سنگی هدایت کردند که به طاق های نوک تیز و تکیه گاه های بلند کلیساهای بزرگ گوتیک ختم شد. در آمریکای مرکزی، آمریکای جنوبی و آسیا، تمدن های دیگر به طور همزمان در حال تکامل تکنیک های بنایی در سنگ های برش خورده بودند. [ ۳]

بَنایی (هرات ۹۱۸ق)
(نام کامل: کمال الدین علی بن محمد، فرزند استاد محمد سبز معمار) ریاضی دان، معمار، ادیب، شاعر، خوشنویس، موسیقی دان نظری و خواننده ایرانی. صاحب رساله در موسیقی و نیز منظومه ای با نام باغ اِرَم است. سعید نفیسی در تاریخ نظم و نثر فارسی در ایران، بی ذکر مأخذ، اسم بنایی را شیرعلی آورده است. کتاب رساله در موسیقی مشتمل بر مقدمه، دو مقاله و خاتمه است. این کتاب مقدمۀ زیبایی دارد که سرشار از اصطلاحات موسیقی است. «خجسته سرودی که نغمه سرایان بسیط بسایط صوت روح افزا و ترانۀ دلگشا درین دایرۀ اخضر سرایند. تحفۀ نوازنده شاید که عشاق بی نوا را در گلستان لبریز وصالش به نسیم نوبهار نواخت». به سبب طنز و نیش زبان، ناچار به ترک هرات شد و به عراق به خدمت امیریَعقوب بن اوزون حسن آق قویونلو رفت. کتاب رساله در موسیقی شامل فصل های زیر است: در تقسیم ابعاد، در تقسیم ابعاد مشهور، در بیان اسباب تنافر در بیان تألیف ملایم، در بیان تحقیق دُورهای مشهور و غیر مشهور، در بیان سبب استخراج عود و اصطخاب آن، در بیان دوایر اصلیه، در تشارک نغم، در بیان کیفیت استخراج دوایر مشهوره از اجزاء وتر، در بیان آوازات، در بیان شعبات، در تقریر مقدمات مباحث ایقاع، در بیان ایقاعات دوریه، در ارشاد به کیفیت طریق استخراج الحان از اجزاءِ وتر.