[ویکی فقه] بَنی ْسُوَیْف ، شهری در شمال شرقی مصر در کرانه رود نیل و مرکز استانی به همین نام بود. استان بنی سویف با مساحتی حدود ۱۳۲۲، کم۲ و جمعیتی حدود ۰۰۰، ۲، ۲۲۳ تن (۱۳۸۳ش /۱۰۰۴م ) در جنوب قاهره واقع است .
خاک حاصل خیز ناشی از ته نشین شدن سیلاب های رود نیل و دسترسی آسان به آب این رودخانه که به وسیله شبکه عظیم آبیاری و نهرهای پرشاخه ای ، چون بحر یوسف ، بنی عدی و نهر ابراهیم کشتزارهای این منطقه را آبیاری می کند، استان بنی سویف را یکی از مراکز مهم کشاورزی مصر ساخته است . این امکانات سبب شده است تا دولت مصر در ۱۳۴۳ش /۱۹۶۴م اقدام به سرمایه گذاری عظیم ملی برای توسعه کشاورزی منطقه نماید. از این رو، کلیه واحدهای کوچک و پراکنده روستایی در واحدهای تعاونی کشاورزی ادغام شدند.
از مراکز جهانگردی مصر
در گذشته اهمیت بنی سویف بیشتر به سبب تولیدات پشم آن بوده است ، اما امروزه مهم ترین فرآورده کشاورزی آن پنبه است . واقع شدن بنی سویف بر سر راه های ارتباطی که شمال و جنوب مصر را به یکدیگر متصل می سازد، سبب رشد اقتصادی و رونق بازرگانی آن شده ، و بر اهمیت این شهر افزوده است . عبور راه هایی از بنی سویف که به نواحی باستانی مصر منتهی می گردد، این شهر را به یکی از مراکز جهانگردی مصر بدل ساخته است . در ۱۳۸۳ش /۲۰۰۴م شهر بنی سویف ۶۰۰، ۲۰۵ تن جمعیت داشته است . مقام شیخه حوریه در مسجد جامع البحر زیارتگاه اهالی بنی سویف است .
پیشینه تاریخی
وجود آثار باستانی متعلق به دوران فراعنه در شهر باستانی هراکلئوپولیس در ۱۶کیلومتری بنی سویف ، نشانه ای از پیشینه کهن این شهر است . ظاهراً این شهر مقارن ظهور اسلام اهمیت و اعتبار گذشته خود را از دست داده بود، زیرا پس از ظهور اسلام در کتب فتوح و منابع جغرافیایی سده های نخستین اسلامی نامی از این شهر دیده نمی شود. به گفته سخاوی نام اصلی قدیم آن بِنِمْسُوَیْه بوده است . از این شهر به صورت های منقوسنه و مَنفَسوَیه نیز یاد شده است . ناحیه بنی سویف حدود ۴۲۰، ۳ فدان (یک جریب زمین در مصر) وسعت داشته که حدود ۹۰ فدان آن زیر کشت بوده ، و ارزش محصولات آن حدود ۱۷هزار دینار بوده است . لئون افریقی (د ۹۵۶ق /۱۵۴۹م ) بنی سویف را شهری کوچک در کنار نیل با زمین های مساعد برای کشت کتان و کنف وصف کرده است و به گفته همو پنبه این شهر به مرغوبیت شهرت داشت و به دیگر نقاط حتی به نواحی دور دست صادر می شده ، و از آن پارچه های لطیف و بادوام بافته می شده است . در حمله ناپلئون بناپارت به مصر در ۱۲۱۴ق /۱۷۹۹م بنی سویف به تصرف نیروهای فرانسوی درآمد. در عهد محمد علی پاشا (حک ۱۲۲۰،۱۲۶۴ق /۱۸۰۵، ۱۸۴۸م )، حاکم مصر بنی سویف بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و رونق از دست رفته خود را باز یافت زین العابدین شیروانی در سده ۱۳ق /۱۹م این شهر را دیده ، و آن را قصبه ای با هزار خانه وصف کرده است .
خاک حاصل خیز ناشی از ته نشین شدن سیلاب های رود نیل و دسترسی آسان به آب این رودخانه که به وسیله شبکه عظیم آبیاری و نهرهای پرشاخه ای ، چون بحر یوسف ، بنی عدی و نهر ابراهیم کشتزارهای این منطقه را آبیاری می کند، استان بنی سویف را یکی از مراکز مهم کشاورزی مصر ساخته است . این امکانات سبب شده است تا دولت مصر در ۱۳۴۳ش /۱۹۶۴م اقدام به سرمایه گذاری عظیم ملی برای توسعه کشاورزی منطقه نماید. از این رو، کلیه واحدهای کوچک و پراکنده روستایی در واحدهای تعاونی کشاورزی ادغام شدند.
از مراکز جهانگردی مصر
در گذشته اهمیت بنی سویف بیشتر به سبب تولیدات پشم آن بوده است ، اما امروزه مهم ترین فرآورده کشاورزی آن پنبه است . واقع شدن بنی سویف بر سر راه های ارتباطی که شمال و جنوب مصر را به یکدیگر متصل می سازد، سبب رشد اقتصادی و رونق بازرگانی آن شده ، و بر اهمیت این شهر افزوده است . عبور راه هایی از بنی سویف که به نواحی باستانی مصر منتهی می گردد، این شهر را به یکی از مراکز جهانگردی مصر بدل ساخته است . در ۱۳۸۳ش /۲۰۰۴م شهر بنی سویف ۶۰۰، ۲۰۵ تن جمعیت داشته است . مقام شیخه حوریه در مسجد جامع البحر زیارتگاه اهالی بنی سویف است .
پیشینه تاریخی
وجود آثار باستانی متعلق به دوران فراعنه در شهر باستانی هراکلئوپولیس در ۱۶کیلومتری بنی سویف ، نشانه ای از پیشینه کهن این شهر است . ظاهراً این شهر مقارن ظهور اسلام اهمیت و اعتبار گذشته خود را از دست داده بود، زیرا پس از ظهور اسلام در کتب فتوح و منابع جغرافیایی سده های نخستین اسلامی نامی از این شهر دیده نمی شود. به گفته سخاوی نام اصلی قدیم آن بِنِمْسُوَیْه بوده است . از این شهر به صورت های منقوسنه و مَنفَسوَیه نیز یاد شده است . ناحیه بنی سویف حدود ۴۲۰، ۳ فدان (یک جریب زمین در مصر) وسعت داشته که حدود ۹۰ فدان آن زیر کشت بوده ، و ارزش محصولات آن حدود ۱۷هزار دینار بوده است . لئون افریقی (د ۹۵۶ق /۱۵۴۹م ) بنی سویف را شهری کوچک در کنار نیل با زمین های مساعد برای کشت کتان و کنف وصف کرده است و به گفته همو پنبه این شهر به مرغوبیت شهرت داشت و به دیگر نقاط حتی به نواحی دور دست صادر می شده ، و از آن پارچه های لطیف و بادوام بافته می شده است . در حمله ناپلئون بناپارت به مصر در ۱۲۱۴ق /۱۷۹۹م بنی سویف به تصرف نیروهای فرانسوی درآمد. در عهد محمد علی پاشا (حک ۱۲۲۰،۱۲۶۴ق /۱۸۰۵، ۱۸۴۸م )، حاکم مصر بنی سویف بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و رونق از دست رفته خود را باز یافت زین العابدین شیروانی در سده ۱۳ق /۱۹م این شهر را دیده ، و آن را قصبه ای با هزار خانه وصف کرده است .
wikifeqh: بنی_سویف
