بهتان نهادن

لغت نامه دهخدا

بهتان نهادن. [ ب ُ ن ِ / ن َدَ ] ( مص مرکب ) افترا بستن. دروغ بستن :
واﷲ که چو گرگ یوسفم واﷲ
بر خیره همی نهند بهتانم.

مسعودسعد.

این چنین بهتان منه بر اهل حق
کاین خیال تست برگردان ورق.

مولوی.

افترا بستن . دروغ بستن

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن :
یکی چاره سازم که بدگوی من
نراند بزشت آب در جوی من.
فردوسی.