[ویکی فقه] از کارهای ممنوع در حال احرام ، هر گونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آن ها است.
این موضوع در مبحث حج منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است، در باب محرمات احرام یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونه های انتفاع احرام گزار از بوی خوش پرداخته شده است. در احادیث امامان علیه السّلام کاربرد عطر و بوی خوش از اخلاق پیامبران شمرده شده است. نیز بر پایه منابع تاریخی و حدیثی، اهتمام و التزام به کاربرد بوی خوش و استفاده از عطر در سیره پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و امامان علیه السّلام به چشم می خورد و در احادیث هم بدان سفارش شده و بویژه در مواردی مستحب مؤکد به شمار رفته است؛ از جمله کاربرد عطر در روز جمعه و برای حضور در نماز جمعه و نمازهای عید فطر و عید قربان و نیز هنگام زیارت مرقد مطهر پیامبر و امامان. با این همه، بر پایه برخی علل و حکمت ها، در مواردی ویژه، فقیهان این کار را ممنوع یا مکروه شمرده اند که در این جا می توان به این احکام اشاره کرد: کراهت استشمام گل خوشبو هنگام روزه ، حرمت به کارگیری بوی خوش برای زنی که در عده وفات به سر می برد، و حرمت یا کراهت کاربرد بوی خوش هنگام اعتکاف . حکمت این ممنوعیت را برای احرام گزار، دوری او از آسایش طلبی، لذت جویی و پیرایه های دنیوی و روی آوردن و اهتمام به مقاصد اخروی یاد کرده اند.
حرمت کاربرد بوی خوش
مهم ترین حکم فقهی درباره «طیب» در باب محرمات احرام، حرمت کاربرد بوی خوش است که بر حسب گونه ماده خوشبوکننده، انواع گوناگون دارد. در منابع فقهی ذیل این موضوع، هم به حکم کاربرد بوی خوش پیش از احرام و هم به گستره حکم حرمت در حال احرام پرداخته شده است. گستره حکم از یک سو به انواع و مصداق های حرام «طیب» و از سوی دیگر به گونه های ممنوع کاربرد بوی خوش بازمی گردد.
← کاربرد بوی خوش پیش از احرام
← مصداق های «طیب» حرام
...
این موضوع در مبحث حج منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است، در باب محرمات احرام یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونه های انتفاع احرام گزار از بوی خوش پرداخته شده است. در احادیث امامان علیه السّلام کاربرد عطر و بوی خوش از اخلاق پیامبران شمرده شده است. نیز بر پایه منابع تاریخی و حدیثی، اهتمام و التزام به کاربرد بوی خوش و استفاده از عطر در سیره پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و امامان علیه السّلام به چشم می خورد و در احادیث هم بدان سفارش شده و بویژه در مواردی مستحب مؤکد به شمار رفته است؛ از جمله کاربرد عطر در روز جمعه و برای حضور در نماز جمعه و نمازهای عید فطر و عید قربان و نیز هنگام زیارت مرقد مطهر پیامبر و امامان. با این همه، بر پایه برخی علل و حکمت ها، در مواردی ویژه، فقیهان این کار را ممنوع یا مکروه شمرده اند که در این جا می توان به این احکام اشاره کرد: کراهت استشمام گل خوشبو هنگام روزه ، حرمت به کارگیری بوی خوش برای زنی که در عده وفات به سر می برد، و حرمت یا کراهت کاربرد بوی خوش هنگام اعتکاف . حکمت این ممنوعیت را برای احرام گزار، دوری او از آسایش طلبی، لذت جویی و پیرایه های دنیوی و روی آوردن و اهتمام به مقاصد اخروی یاد کرده اند.
حرمت کاربرد بوی خوش
مهم ترین حکم فقهی درباره «طیب» در باب محرمات احرام، حرمت کاربرد بوی خوش است که بر حسب گونه ماده خوشبوکننده، انواع گوناگون دارد. در منابع فقهی ذیل این موضوع، هم به حکم کاربرد بوی خوش پیش از احرام و هم به گستره حکم حرمت در حال احرام پرداخته شده است. گستره حکم از یک سو به انواع و مصداق های حرام «طیب» و از سوی دیگر به گونه های ممنوع کاربرد بوی خوش بازمی گردد.
← کاربرد بوی خوش پیش از احرام
← مصداق های «طیب» حرام
...
wikifeqh: بوی_خوش
[ویکی حج] بوی خوش از کارهای ممنوع در حال احرام است.
هر گونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آن ها است. این موضوع در مبحث حج منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است، در باب محرمات احرام یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونه های انتفاع احرام گزار از بوی خوش پرداخته شده است. برخی از مصداق های مهم طیب و بوی خوش، گیاهان خوشبو و خوراکی های خوش بو است.
در هریک از مصداق های طیب، یک یا چند کاربرد آن بر احرام گزاران ممنوع است که در احادیث مربوطه تنها بر سه گونه کاربردی آن، یعنی بوییدن، تناول کردن و مالیدن عطر تاکید شده است. به تصریح فقها همه کارهای مربوط به مواد خوشبوکننده بر احرام گزار حرام نیست؛ بلکه کارهایی که بهره بردن از بوی خوش به شمار نمی روند، جایز است؛ مانند: دیدن و خرید و فروش عطر و عبور کردن از محل فروش عطر.
هر گونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آن ها است. این موضوع در مبحث حج منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است، در باب محرمات احرام یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونه های انتفاع احرام گزار از بوی خوش پرداخته شده است. برخی از مصداق های مهم طیب و بوی خوش، گیاهان خوشبو و خوراکی های خوش بو است.
در هریک از مصداق های طیب، یک یا چند کاربرد آن بر احرام گزاران ممنوع است که در احادیث مربوطه تنها بر سه گونه کاربردی آن، یعنی بوییدن، تناول کردن و مالیدن عطر تاکید شده است. به تصریح فقها همه کارهای مربوط به مواد خوشبوکننده بر احرام گزار حرام نیست؛ بلکه کارهایی که بهره بردن از بوی خوش به شمار نمی روند، جایز است؛ مانند: دیدن و خرید و فروش عطر و عبور کردن از محل فروش عطر.
wikihaj: بوی_خوش