بی عنایت

/bi~enAyat/

برابر پارسی: نامهربان، بی مهر

لغت نامه دهخدا

بی عنایت. [ ع ِ ی َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + عنایت ) بی شفقت و نامهربان. ( آنندراج ). درشت و بی مروت. بی اهتمام. بی علاقه. ( ناظم الاطباء ). بی توجه :
بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت.
حافظ.
رجوع به عنایت شود.

فرهنگ فارسی

بی شفقت و نامهربان . درشت و بی مروت . بی اهتمام .

پیشنهاد کاربران

بپرس