بیات کرد

دانشنامه آزاد فارسی

بَیاتِ کُرد
یکی از آوازهای ایرانی و از متعلقات دستگاه شور. نت شاهد آن مانند دشتی درجۀ پنجم گام شور است. اما مانند دشتی نت متغیر ندارد و گام آن با گام شور، دشتی، و ابوعطا تفاوتی ندارد. منظور از گام، دُوْری از نت ها در فاصلۀ یک اکتاو یا کمتر از آن، یک چهارم دست یا یک پنجم درست است که روی اغلب درجه های آن مقام یا لحن یا گوشۀ خاصی بنا می شود و با مفهوم اروپایی گام متفاوت است. بیات کرد نوعی فیگور خاص ملودیک برای فرود دارد که در هیچ یک از آوازهای دیگر شور نیست و جُز با شنیدن حالت آن را نمی توان احساس کرد. برخی از گوشه های آن عبارت اند از درآمد، بسته نگار، عُشاق، و حزین. به جز درآمد، بقیه در بیشتر آوازها و یا دستگاه ها قابل اجراست. در ردیف میرزا عبدالله آوازی مستقل و در ردیف موسی معروفی جزء گوشه های دستگاه شور است. نت ایست آن همانند دشتی، درجۀ سوم شور است، ولی مانند دشتی روی آن به مدت طولانی نمی ایستد و پس از توقف کوتاهی روی درجۀ سوم به منزلۀ نُت ایست، بلافاصله فیگور ملودیک خاص فرود را می نوازند.

پیشنهاد کاربران

بپرس