بیانه
فرهنگ اسم ها
معنی: نگا « بةیان» ( نگارش کردی
برچسب ها: اسم، اسم با ب، اسم دختر، اسم کردی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بَیّانه، در اسپانیایی: بائنا، شهری کوچک در استان قرطبه اسپانیا می باشد.
بَیّانه، در اسپانیایی: بائنا، شهری کوچک در استان قرطبه اسپانیا می باشد.
← جمعیت
هرچند از دوره پیش از اسلام آثاری در این شهر و حومه آن تا نواحی مجاور آنتیگوا یافت نشده است، اما یافته های باستان شناسی پیشینه تاریخی منطقه ای را که بیانه در آن واقع است، به دوره پیش از تاریخ می رساند.
← سال ۹۲ قمری
برجسته ترین عالمی که از بیان برخاسته، ابومحمدقاسم بن اصبغ بن محمد (۳۴ق/۹۵۱م)، محدث مشهور و فقیه مالکی است که تألیفاتی در حدیث و فقه و علوم قرآنی و انساب دارد. هرچند یاقوت انتساب وی را به بیّان (مُنت بیّان) از توابع بطلیوس نیز بعید نمی داند.
بَیّانه، در اسپانیایی: بائنا، شهری کوچک در استان قرطبه اسپانیا می باشد.
← جمعیت
هرچند از دوره پیش از اسلام آثاری در این شهر و حومه آن تا نواحی مجاور آنتیگوا یافت نشده است، اما یافته های باستان شناسی پیشینه تاریخی منطقه ای را که بیانه در آن واقع است، به دوره پیش از تاریخ می رساند.
← سال ۹۲ قمری
برجسته ترین عالمی که از بیان برخاسته، ابومحمدقاسم بن اصبغ بن محمد (۳۴ق/۹۵۱م)، محدث مشهور و فقیه مالکی است که تألیفاتی در حدیث و فقه و علوم قرآنی و انساب دارد. هرچند یاقوت انتساب وی را به بیّان (مُنت بیّان) از توابع بطلیوس نیز بعید نمی داند.
wikifeqh: بیانه
پیشنهاد کاربران
بیانه در عربی یعنی بیان نامه که خودش ریشه عربی دارد
بیانه در فارسی یعنی پول پیش برای سفارش
بیانه در فارسی یعنی پول پیش برای سفارش
بیانه یعنی ببخشید ( به زبان کره ای )
سپیده سحر
صبح زود
صبح زود
نام کوردی هستش واسم های که هم معنیش هستن. سپیده ، سحر، صبح
بیانه در کوردی به معنی ( صبح ) ( صبحگاه ) است
بیّانه، در اسپانیایی: بائنا، شهری کوچک در استان قرطبۀ اسپانیا. این شهر با 400‘18 تن جمعیت ( 1383ش/2004م ) در °37 و ´37 عرض شمالی و °4 و´19 طول غربی در 60 کیلومتری جنوب شرقی شهر کوردبا واقع است ( «آندالوسیا1»، بائنا؛ «فرهنگ. . . 2»؛ «اطلس. . . 3»، فهرست، 12 ) . بیانه بر روی تپه ای بنا شده است و یکی از ریزابه های رودخانۀ گُواداخوز از کنار آن می گذرد. پیرامون این شهر را باغها و درختان زیتون فراگرفته، و روغن زیتون آن از مرغوبیت بسیاری برخوردار است ( «آندالوسیا»، بائنا؛ «خانۀ بائنا4» ) .
... [مشاهده متن کامل]
پیشینۀ تاریخی: هرچند از دورۀ پیش از اسلام آثاری در این شهر و حومۀ آن تا نواحی مجاور آنتیگوا یافت نشده است ( EI2 ) ، اما یافته های باستان شناسی پیشینۀ تاریخی منطقه ای را که بیانه در آن واقع است، به دورۀ پیش از تاریخ می رساند ( «خانۀ بائنا» ) . با این همه، آگاهیهای ما از تاریخ بیانه به عنوان یک شهر به دورۀ اسلامی باز می گردد. در 92ق/711م به روزگار ولیدبن عبدالملک خلیفۀ اموی ( حک 86 - 96ق ) شهرهای اندلس از جنوب تا شمال، در مدت یک سال به تصرف سپاهیان اموی درآمد ( نک: ه د، اندلس ) . در سدۀ 5ق بیانه از شهرهای کورۀ قبره5 بوده است ( ابن حیان، چ مادرید، 5/285 ) و در سدۀ 6ق به همراه شهرهای قبره، قرطبه، الزهراء، استجه6 و الیشانه7، اقلیم کنبانیه8 را تشکیل می داد ( ادریسی، 2/537 ) .
بیانه در سدۀ 7ق مرکز قبره بوده است ( یاقوت، بلدان، 1/774 ) و در اوایل سدۀ 8ق از توابع قرطبه به شمار می رفت ( نک: ابن عبدالمنعم، 119 ) .
بنابر گزارش جغرافیانویسان مسلمان، بیانه بر روی تپه ای واقع بود و رودخانۀ بزرگ مربله9 که آسیابهای بسیاری در کنار آن ساخته شده بود، از جنوب آن می گذشت. پیرامون شهر را همچون امروز باغها و تاکستانها، درختان زیتون و کشتزارهای گندم و جو دربرمی گرفت. بنابرهمین گزارشها بیانه دژی بزرگ و استوار داشت و دو دیوار به دور آن کشیده شده بود. دیوار درونی، شهر را احاطه می کرد و دیوار بیرونی، نواحی مسکونی حومۀ شهر را دربرمی گرفت. بیانه دارای مسجد جامعی بود که آن را عبدالرحمان دوم ( حک 206 - 238ق/821 - 852م ) ساخته بود و با حمامهای متعدد و بازارهای پررونق تا پیش از بروز آشوبهایی که به سقوط خلافت اموی انجامید، شهری آباد و باشکوه بود ( نک: ابن عبدالمنعم، همانجا؛ ادریسی، 2/571؛ یاقوت، همانجا؛ EI2 ) .
پس از فتح اسلامی گروهی از بربرهای شمال افریقا در بیانه سکنا گزیدند ( ابن حیان، چ بیروت، 28 ) . در 298ق در زمان امیرعبدالله بن محمداموی ( حک 275 - 300ق/888 - 913م ) ابن حفصون ( ه م ) در حدود بیانه دست به تاخت و تاز زد، اما در جنگی سخت با سپاهیان اموی هزیمت یافت ( ابن حیان، چ پاریس، 146 ) . در 310ق هاشم بن محمدتجیبی که پس از مرگ پدرش به فرمان عبدالرحمان سوم اموی ( حک 300 - 350ق ) در حکومت سرقسطه جانشین پدر شده بود، دژ بیانه را به تصرف درآورد ( ابن دلایی، 43 ) . پس از آن، بیانه در تصرف والیانی بود که از سوی خلیفۀ اموی اندلس تعیین می شدند ( ابن حیان، چ مادرید، 5/285، 377 ) .
در 520ق/1126م، فردیناند سوم بیانه را به تصرف درآورد ( EI2; EUE ) . ابوعبدالله محمدبن اسماعیل بن فرج ( حک 725 - 733ق/1325 - 1333م ) از حکام بنونصرغرناطه، به بیانه لشکر کشید، اما نتیجه ای نگرفت ( ابن خطیب، 92 ) .
پس از چیرگی مسیحیان در اواخر سدۀ 9ق/15م برسراسر اندلس ( نک: ه د، اندلس ) ، مسلمانانی که در بیانه باقی مانده بودند، در 979ق/1571م به قشتاله منتقل شدند، اما به آنها اجازه داده شد که تا اخراج نهایی از اندلس در قرطبه اقامت کنند ( EI2 ) .
برجسته ترین عالمی که از بیان برخاسته، ابومحمدقاسم بن اصبغ بن محمد ( 34ق/951م ) ، محدث مشهور و فقیه مالکی است که تألیفاتی در حدیث و فقه و علوم قرآنی و انساب دارد ( حمیدی، 2/526 - 528؛ ضبی، 2/589 - 590؛ یاقوت، همانجا ) . هرچند یاقوت انتساب وی را به بیّان ( مُنت بیّان ) از توابع بطلیوس نیز بعید نمی داند ( المشترک، 74 ) .
مآخذ: ابن حیان قرطبی، حیان، المقتبس، به کوشش پ. چالمتا و دیگران، مادرید، 1979م؛ همان، به کوشش محمود علی مکی، بیروت، 1393ق/1973م؛ همان، به کوشش ملچور آنتونیا، پاریس، 1937م؛ ابن خطیب، محمد، اللمحة البدریة، بیروت، 1980م؛ ابن دلایی، احمد، ترصیع الاخبار، به کوشش عبدالعزیز اهوانی، مادرید، 1965م؛ ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، الروض المعطار، به کوشش احسان عباس، بیروت، 1980م؛ ادریسی، محمد، نزهةالمشتاق، بیروت، 1409ق/1989م؛ حمیدی، محمد، جذوةالمقتبس، به کوشش ابراهیم ابیاری، قاهره/بیروت، 1410ق/1989؛ ضبی، احمد، بغیةالملتمس، به کوشش ووستنفلد، گوتینگن، 1846م؛ نیز:
»Andalucía«, Pueblos de Espańa, www. pueblos - espana. org/andalucía/córdoba/baena/; Britannica Atllas, chicago, 1996; »Casa de Baena« Yahoo! Geocities, www. geocities. com/casadebaena/Links/baena2. html; EI2; EUE; The World - Gazetteer, www. World - gazetteer. com/d/d_es_Co. htm.
محمدرضا ناجی
قس
بَیّانه ( اسپانیایی : بائنا ) ، شهر کوچکی در ایالت کوردوبا ] = قُرطُبه [ در اسپانیا. در 59 کیلومتری مادرید واقع است . در دورة اسلامی ، به ناحیة قبره تعلق داشت و با الزهراء، استجّه / اثیخا ، اللّسانه / اُلیسانه و قرطبه * ، اقلیم قمبانیه / کنبانیه را تشکیل می داد ( ادریسی ، ج 2، ص 537 ) . شهر بر تپه ای در قمبانیة قرطبه قرار داشت و مربلَّه ، شاخاب گُواداخوز، آن را آبیاری می کرد. در پیرامون آن ، چون امروز، باغستانها، تاکستانها و باغهای زیتون قرار داشت ، و در دورة امویان بسیار پررونق بود. شهر تعدادی بازار و حمام ، و قلعه ای استوار داشت که بر شیبی روبروی رودخانه واقع بود، نیز مسجد جامعی که به فرمان عبدالرحمان دوم ساخته شده بود ( همان ، ج 2، ص 571؛ حمیری ، ص 59 ) . ابن حَفصون ( رجوع کنید به حفصیان * ) در اوایل سدة هفتم ( در دورة امیر عبدالله ) بیّانه را فتح کرد، اما با سقوط خلافت و ناآرامیهای دورة «فتنة » پس از آن ، شهر آرامش روستاییش را از دست داد. موقعیت کنونی آن به دورة اسلامی برمی گ . . .
... [مشاهده متن کامل]
پیشینۀ تاریخی: هرچند از دورۀ پیش از اسلام آثاری در این شهر و حومۀ آن تا نواحی مجاور آنتیگوا یافت نشده است ( EI2 ) ، اما یافته های باستان شناسی پیشینۀ تاریخی منطقه ای را که بیانه در آن واقع است، به دورۀ پیش از تاریخ می رساند ( «خانۀ بائنا» ) . با این همه، آگاهیهای ما از تاریخ بیانه به عنوان یک شهر به دورۀ اسلامی باز می گردد. در 92ق/711م به روزگار ولیدبن عبدالملک خلیفۀ اموی ( حک 86 - 96ق ) شهرهای اندلس از جنوب تا شمال، در مدت یک سال به تصرف سپاهیان اموی درآمد ( نک: ه د، اندلس ) . در سدۀ 5ق بیانه از شهرهای کورۀ قبره5 بوده است ( ابن حیان، چ مادرید، 5/285 ) و در سدۀ 6ق به همراه شهرهای قبره، قرطبه، الزهراء، استجه6 و الیشانه7، اقلیم کنبانیه8 را تشکیل می داد ( ادریسی، 2/537 ) .
بیانه در سدۀ 7ق مرکز قبره بوده است ( یاقوت، بلدان، 1/774 ) و در اوایل سدۀ 8ق از توابع قرطبه به شمار می رفت ( نک: ابن عبدالمنعم، 119 ) .
بنابر گزارش جغرافیانویسان مسلمان، بیانه بر روی تپه ای واقع بود و رودخانۀ بزرگ مربله9 که آسیابهای بسیاری در کنار آن ساخته شده بود، از جنوب آن می گذشت. پیرامون شهر را همچون امروز باغها و تاکستانها، درختان زیتون و کشتزارهای گندم و جو دربرمی گرفت. بنابرهمین گزارشها بیانه دژی بزرگ و استوار داشت و دو دیوار به دور آن کشیده شده بود. دیوار درونی، شهر را احاطه می کرد و دیوار بیرونی، نواحی مسکونی حومۀ شهر را دربرمی گرفت. بیانه دارای مسجد جامعی بود که آن را عبدالرحمان دوم ( حک 206 - 238ق/821 - 852م ) ساخته بود و با حمامهای متعدد و بازارهای پررونق تا پیش از بروز آشوبهایی که به سقوط خلافت اموی انجامید، شهری آباد و باشکوه بود ( نک: ابن عبدالمنعم، همانجا؛ ادریسی، 2/571؛ یاقوت، همانجا؛ EI2 ) .
پس از فتح اسلامی گروهی از بربرهای شمال افریقا در بیانه سکنا گزیدند ( ابن حیان، چ بیروت، 28 ) . در 298ق در زمان امیرعبدالله بن محمداموی ( حک 275 - 300ق/888 - 913م ) ابن حفصون ( ه م ) در حدود بیانه دست به تاخت و تاز زد، اما در جنگی سخت با سپاهیان اموی هزیمت یافت ( ابن حیان، چ پاریس، 146 ) . در 310ق هاشم بن محمدتجیبی که پس از مرگ پدرش به فرمان عبدالرحمان سوم اموی ( حک 300 - 350ق ) در حکومت سرقسطه جانشین پدر شده بود، دژ بیانه را به تصرف درآورد ( ابن دلایی، 43 ) . پس از آن، بیانه در تصرف والیانی بود که از سوی خلیفۀ اموی اندلس تعیین می شدند ( ابن حیان، چ مادرید، 5/285، 377 ) .
در 520ق/1126م، فردیناند سوم بیانه را به تصرف درآورد ( EI2; EUE ) . ابوعبدالله محمدبن اسماعیل بن فرج ( حک 725 - 733ق/1325 - 1333م ) از حکام بنونصرغرناطه، به بیانه لشکر کشید، اما نتیجه ای نگرفت ( ابن خطیب، 92 ) .
پس از چیرگی مسیحیان در اواخر سدۀ 9ق/15م برسراسر اندلس ( نک: ه د، اندلس ) ، مسلمانانی که در بیانه باقی مانده بودند، در 979ق/1571م به قشتاله منتقل شدند، اما به آنها اجازه داده شد که تا اخراج نهایی از اندلس در قرطبه اقامت کنند ( EI2 ) .
برجسته ترین عالمی که از بیان برخاسته، ابومحمدقاسم بن اصبغ بن محمد ( 34ق/951م ) ، محدث مشهور و فقیه مالکی است که تألیفاتی در حدیث و فقه و علوم قرآنی و انساب دارد ( حمیدی، 2/526 - 528؛ ضبی، 2/589 - 590؛ یاقوت، همانجا ) . هرچند یاقوت انتساب وی را به بیّان ( مُنت بیّان ) از توابع بطلیوس نیز بعید نمی داند ( المشترک، 74 ) .
مآخذ: ابن حیان قرطبی، حیان، المقتبس، به کوشش پ. چالمتا و دیگران، مادرید، 1979م؛ همان، به کوشش محمود علی مکی، بیروت، 1393ق/1973م؛ همان، به کوشش ملچور آنتونیا، پاریس، 1937م؛ ابن خطیب، محمد، اللمحة البدریة، بیروت، 1980م؛ ابن دلایی، احمد، ترصیع الاخبار، به کوشش عبدالعزیز اهوانی، مادرید، 1965م؛ ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، الروض المعطار، به کوشش احسان عباس، بیروت، 1980م؛ ادریسی، محمد، نزهةالمشتاق، بیروت، 1409ق/1989م؛ حمیدی، محمد، جذوةالمقتبس، به کوشش ابراهیم ابیاری، قاهره/بیروت، 1410ق/1989؛ ضبی، احمد، بغیةالملتمس، به کوشش ووستنفلد، گوتینگن، 1846م؛ نیز:
»Andalucía«, Pueblos de Espańa, www. pueblos - espana. org/andalucía/córdoba/baena/; Britannica Atllas, chicago, 1996; »Casa de Baena« Yahoo! Geocities, www. geocities. com/casadebaena/Links/baena2. html; EI2; EUE; The World - Gazetteer, www. World - gazetteer. com/d/d_es_Co. htm.
محمدرضا ناجی
قس
بَیّانه ( اسپانیایی : بائنا ) ، شهر کوچکی در ایالت کوردوبا ] = قُرطُبه [ در اسپانیا. در 59 کیلومتری مادرید واقع است . در دورة اسلامی ، به ناحیة قبره تعلق داشت و با الزهراء، استجّه / اثیخا ، اللّسانه / اُلیسانه و قرطبه * ، اقلیم قمبانیه / کنبانیه را تشکیل می داد ( ادریسی ، ج 2، ص 537 ) . شهر بر تپه ای در قمبانیة قرطبه قرار داشت و مربلَّه ، شاخاب گُواداخوز، آن را آبیاری می کرد. در پیرامون آن ، چون امروز، باغستانها، تاکستانها و باغهای زیتون قرار داشت ، و در دورة امویان بسیار پررونق بود. شهر تعدادی بازار و حمام ، و قلعه ای استوار داشت که بر شیبی روبروی رودخانه واقع بود، نیز مسجد جامعی که به فرمان عبدالرحمان دوم ساخته شده بود ( همان ، ج 2، ص 571؛ حمیری ، ص 59 ) . ابن حَفصون ( رجوع کنید به حفصیان * ) در اوایل سدة هفتم ( در دورة امیر عبدالله ) بیّانه را فتح کرد، اما با سقوط خلافت و ناآرامیهای دورة «فتنة » پس از آن ، شهر آرامش روستاییش را از دست داد. موقعیت کنونی آن به دورة اسلامی برمی گ . . .