بینگ

لغت نامه دهخدا

بینگ. ( اِخ ) جان. ( 1704 - 1757 م. ) دریاسالار انگلیسی ، پسر جورج بینگ ملقب به وایکاونت تارینگتن. در 1756 م. که فرانسویان به جزیره مینورکا هجوم بردند، بینگ مأمور شد که به کمک دژی که پایداری میکرد برود و چون این دژ سقوط کرد بینگ در محکمه نظامی محاکمه و سپس تیرباران شد. محکومیت وی خشم عمومی را برانگیخت. ( دائرة المعارف فارسی ).

بینگ. ( اِخ ) جورج ، ملقب به وایکاونت تارینگتن. ( 1663 - 1733 م. ) دریاسالار انگلیسی که در جنگ جانشینی اسپانیا فرماندهی داشت. جهازات فرانسوی را که جیمز ادوارد استوارت میخواست با آنها به بریتانیای کبیر حمله کند دفع کرد ( 1708 م. ) وی در ( 1727 م. ) وزیر دریاداری شد. ( دائرة المعارف فارسی ).

فرهنگ فارسی

ملقب به وایکاونت تارینگتن ٠ دریاسالار انگلیسی در جنگ جانشینی اسپانیا فرماندهی داشت ٠

گویش مازنی

/bing/ کلام نارسا

پیشنهاد کاربران

نام یک موتور جستجوی اینترنتی ، بادی که از نشیمن گاه خارج می شود

بپرس