بیگ

آتا بیگ یا آتابک ترکی به واژهء اتابکان دوره سلجوقی که ترک نژاد بودند واژهء مشهوری است
نام آتا هم واژه ای آریایی است در زمان باستان ما چندین نام برای نامیدن "پدر" داشتیم� یک شاخه از ایرانیان به پدر�" تا"� یا "آتا "میگفتند در زبان سکایی هندوایرانی - اروپایی روسیه نیز زبانی از شاخه های سکایی هست و همانگونه که عرض کردم در اکراین به "پدر" آتلیس" یا همان" آتا" هم اکنون گفته می شود در زبانهای دیگر برخی اروپاییان هم با اندکی دگرگونی" تا" یا" آتا" یا
" آتلیس" می گویند.
رضاضحاکی راحت ؛ مدرس و دبیر تاریخ

در سنگ نبشته اردشیر بابکان، وی خود را چنین مینمایاند: این پایکر مزدایسن ( مزداپرست ) " بای ارتخشیر" ( بزرگ اردشیر ) ، شاهانشاه ایران که چیر ( چهر ) از یزدان، پس ( پسر ) پاپگ شاه. خود واژه بزرگ از وزرکا در هخامنشی یا وزرگ در ساسانی و وزیر کنونی ریشه میگیرد. گوک ترکان که در زمان ساسانیان در شمال دریای مازندران فرمانروایی داشتند، از برخی واژگان ایرانی که بیشتر از جنس نامگذاری بزرگ زادگان بود برای خود بهره میبردند و از این رو در زبانهای اوزبکی و قپچاقی و . . . ، این دست واژگان مانده است.

بی و سلطان محمود بی و خواهرش سلطان بیگم خانم بوده و همچنین القاب پدر مادر بزرگ بنده که کد خدای روستای خورجهان در منطقه انگوران زنجان بوده است معروف به یوسفعلی بی و برادرش ستار بی فرزندان سلطانعلی بیک خان بوده پس میشه گفت این القاب به خانواده های اشرافی مناطق کوچک و متوسط داده میشده است.

پادشاه و امپراطور وحتی بالاتر از سلطان بوده . در حالی که در ایران و مناطق فارس به روسای طوایف خان گفته میشد

با همان لفظ بگ ( به فتحه ب وساکن گ ) که صورت اصلی واژه است استفاده میشود دقیقا همان واژه پارسی باستان است. و واژه های دیگر هم از آن دوران به ما رسیده است که یا کمی تغییر داشته ویا بدون تغییر مانده است مثلا در جای دیگر داریوش می گوید:منا ( به فتحه حرف م ) پیتا. یعنی پدر من. واژه پیتا تبدیل به ( پی دا ) و سپس به پدر تبدیل شد و در حال حاضر در کشورهای مختلف اروپایی با کمی تغییر استفاده میشود. واژه گان زیادی هسته که شرح آنها در این متن نمی گنجد. عزیزان علاقمند میتوانند برای آگاهی بیشتر کتاب زبانهای خاموش نوشته خانم دکتر بدرالزمان قریب را ویا فارسی باستان رولاند کنت رامطالعه بفرمایند. گرامیان توجه بفرمایند که تطورواژگان در هر زبان زنده ای قطعا اتفاق می افتد. پس لطف بفرمایید بدون بررسی دقیق هر واژه ایرانی را به واژگان بیگانه مثل عربی و ترکی ربط ندهید. باسپاس

در رابطه با گفته کاربری که گفت زبان سغدی ترکی هست و ترکها بودند و ربطی به ایران و پارسی ندارد باید بگم
سغدیان ایرانی دسته بندی میشوند
زبان سغدی نوعی زبان ایرانی است که ریشه آریایی دارد و از زبان های آریایی بدست آمده است در اصل تمام زبانهای ایرانی دارای یک ریشه مشترک هستند و ریشه در زبانهای پارسی باستان و پارسی اوستا و پارسی پهلوی و زبان آریایی سانسکرست دارند. باید بگم حکومت هایی که مغولی خوانده میشوند مانند: هون ها و حکومت های همتبار آن از لحاظ تباری دارای شک و تردید هستند و حتی زبانهای آنها زبانهای ایرانی بوده و معرفی شده که ریشه در پارسی دارند.
زبان تُرکی و زبان عربی زبانهای بیگانه در ایران هستند که حتی با زبان ایرانی در یک شاخه قرار نمیگیرند و حتی همخانواده هم نیستند.
زبان عربی زبانی از شاخه سامی و از خانواده زبان های آفریقایی آسیایی است.
زبان تُرکی زبانی آلتایک است
زبان پارسی زبانی از شاخه آریایی ایرانیک و از خانواده زبانهای هندواروپایی است
زبان انگلیسی هم زبانی هندواروپایی است پس اشتراک واژگانش با پارسی گویا ( مشخص ) است.
زبانهای: پشتو ، هزارگی ، سغدی ، و زبانهای ایرانی شرقی و ایرانی غربی گویش های گیلکی ، لری ، بختیاری ، لکی ، کوردی و. . . همه دارای یک ریشه هستند که بالا گفته شد که برآمده از زبانهای آریایی ( ایرانیک ) هستند.

معنای کلی بیگ: یعنی اشراف زاده ، کسی که نسبش به یک پاشا یا سلطان برسد