برادر بدش چند و چندی پسر
ز بیگانگان آنکه بد باهنر.
فردوسی.
چنین هم تو از مهر او چشم دارز بیگانگان زین سپس خشم دار.
فردوسی.
مر استاد او رابر خویش خواندز بیگانگان جای پردخت ماند.
( حاشیه لغت فرس اسدی نخجوانی ).
چو دولت خواهد آمد بنده ای راهمه بیگانگانش خویش گردند.
ابن یمین.
|| بیرونیان. اجنبیان. اغیار : و همه اطراف ممالک بیگانگان فروگرفته بودند و اسلام قوی گشته. ( فارسنامه ابن البلخی ص 111 ).ای بسا هندو و ترک همزبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان.
مولوی.
من از بیگانگان هرگز ننالم که با من هرچه کرد آن آشنا کرد.
حافظ.
|| نامحرم : ز بیگانگان چشم زن کور باد
چو بیرون شد از خانه در گور باد.
سعدی.
رجوع به بیگانه شود.
