تاخیر بیان از وقت خطاب

[ویکی فقه] تأخیر بیان از وقت خطاب. تاخیر بیان از وقت خطاب به تاخیر در بیان رافعِ اجمال خطاب تا بعد از وقت خطاب اطلاق می شود.
با توجه به این که زمان صدور حکم شرعی از سوی شارع را «وقت خطاب» و زمان لزوم عمل به آن را «وقت حاجت» می گویند، از دیرباز این سؤال در میان اصولی ها مطرح بوده که آیا تاخیر بیان از وقت خطاب جایز است یا نه؛ برای مثال، مولا در اول ماه می گوید: در روز دهم ماه کاری را برایم انجام دهید و در روز هشتم ماه می گوید: منظورم از آن کار، خریدن فلان کتاب است.

[ویکی فقه] تاخیر بیان از وقت خطاب به تاخیر در بیان رافعِ اجمال خطاب تا بعد از وقت خطاب اطلاق می شود.
با توجه به این که زمان صدور حکم شرعی از سوی شارع را «وقت خطاب» و زمان لزوم عمل به آن را «وقت حاجت» می گویند، از دیرباز این سؤال در میان اصولی ها مطرح بوده که آیا تاخیر بیان از وقت خطاب جایز است یا نه؛ برای مثال، مولا در اول ماه می گوید: در روز دهم ماه کاری را برایم انجام دهید و در روز هشتم ماه می گوید: منظورم از آن کار، خریدن فلان کتاب است.
از نظر اصولیون
در میان اصولیون در باره جواز چنین عملی سه دیدگاه وجود دارد:۱. عده ای به جواز تاخیر بیان از وقت خطاب معتقد هستند؛۲. جمعی به عدم جواز تاخیر بیان از وقت خطاب معتقدند؛۳. برخی به تفصیل معتقد شده اند.به نظر مشهور اصولیون، تاخیر بیان از وقت خطاب، به دلیل وقوع آن در اوامر عرفی و عقلایی مطلقا جایز است.