تاریخ ابزارهای زمان در مورد ابزارهایی صحبت می کند که برای سنجش زمان بکار می رفته است مانند ساعت آبی و …
یکی از اولین ابزارهای سنجش زمان ساعت آبی بوده است که احتمال داده می شود در مصر اختراع شده باشد. از حدود ۴ هزار سال قبل نشانه هایی از استفاده از ابزار برای سنجش زمان مشاهده شده است. در مصر - ایران - عراق - هند و تمدنهای قدیم ابزارهایی پیدا شده که باستان شناسان می گویند برای سنجش زمان بوده است. اما بنظر بیشتر پژوهشگران این ابزارها برای سنجش زمان نبوده بلکه بیشتر جنبه مذهبی و دینی و برای مناسبتهای دینی بوده است.
امروزه دستگاه سنجش زمان را ساعت می گویند که مهم ترین ابزار برای اندازه گیری زمان است. ساعت با فرم نوینش ( ۲۴ ساعتی ) از قرن پانزدهم رایج شد و در یک قرن گذشته رواج عمومی پیدا کرده است.
حدود شش قرن قبل از میلاد، بابلی ها «در عصر امپراتوری دوم» چند مورد ابداعی از خود به جای گذاشته اند که امروزه نیز مورد استفاده کلیه کشورهاست. مرسوم داشتن هفت روز هفته و تعیین عدد پایه ۶۰ برای ساعت، احتمالاً از یادگارهای تمدن میان رودان ( بابلی ) است. آن ها باور داشتند که عدد ۶۰ به اعداد ۱، ۲، ۳، ۵، ۶، ۱۰، 12، ۱۵، ۲۰، ۳۰ قابل تقسیم است؛ لذا، این عدد را پایه در نظر گرفته و مبنای تقسیم بندی ساعت قرار دادند. همچنین تقسیم بندی دایره به ۳۶۰ درجه «مضربی از ۶۰» از کارهای بابلی ها می باشد. نگاه شود به: نگارش اعداد انگلیسی
استفاده از خورشید و آب یکی از ابزارهای قدیمی سنجش زمان بوده است انسانهای نخستین از سایه خورشید، با استفاده از ستون ها یا دیواره ها، زمان را تعیین می کردند بعدها ساعت آبی اختراع شده است که در ایران به آن پنگان یا فنجان می گویند. [ ۱] [ ۲]
در ایران مهم ترین و قدیمی ترین دستگاه یا ابزاری که برای سنجش زمان بکار رفته فنجان بوده است. این دستگاه برای سنجش زمان رها کردن آب به باغ یا مزارع برای آبیاری از سوی سهامداران قنات ها بوده است.
از روزگاران کهن بشر برای دانستن وقت و زمان، با توجه به تجربه و دانش زمانه، ابزارهایی را ساخته و مورد استفاده قرار داده اند، که مهم ترین آن ها عبارت می شده از:
کعبه زرتشت را بعضی از پژوهشگران بنایی برای تعیین و سنجش زمان با کمک خورشید و مهتاب می دانند. تا امروز حدس می زدند کاربرد این بنا، محل نگهداری کتاب اوستا و اسناد حکومتی یا محل گنجینه دربار یا آتشکده معبد بوده است. اما غیاث آبادی با تحقیقات خود مدعی است[ ۳] این بنا با مقایسه با تمامی بناهای گاهشماری ( تقویم ) آفتابی در سرتاسر جهان، پیشرفته ترین، دقیقترین، و بهترین بنای گاهشماری آفتابی جهان است. این در حالی است که تا قبل از این بنا هم «چارطاقی» ها در نقاط مختلف ایران احداث شده بودند و همین وظیفه را با شیوهای بسیار ساده اما دقیق و حرفه ای بر عهده داشتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از اولین ابزارهای سنجش زمان ساعت آبی بوده است که احتمال داده می شود در مصر اختراع شده باشد. از حدود ۴ هزار سال قبل نشانه هایی از استفاده از ابزار برای سنجش زمان مشاهده شده است. در مصر - ایران - عراق - هند و تمدنهای قدیم ابزارهایی پیدا شده که باستان شناسان می گویند برای سنجش زمان بوده است. اما بنظر بیشتر پژوهشگران این ابزارها برای سنجش زمان نبوده بلکه بیشتر جنبه مذهبی و دینی و برای مناسبتهای دینی بوده است.
امروزه دستگاه سنجش زمان را ساعت می گویند که مهم ترین ابزار برای اندازه گیری زمان است. ساعت با فرم نوینش ( ۲۴ ساعتی ) از قرن پانزدهم رایج شد و در یک قرن گذشته رواج عمومی پیدا کرده است.
حدود شش قرن قبل از میلاد، بابلی ها «در عصر امپراتوری دوم» چند مورد ابداعی از خود به جای گذاشته اند که امروزه نیز مورد استفاده کلیه کشورهاست. مرسوم داشتن هفت روز هفته و تعیین عدد پایه ۶۰ برای ساعت، احتمالاً از یادگارهای تمدن میان رودان ( بابلی ) است. آن ها باور داشتند که عدد ۶۰ به اعداد ۱، ۲، ۳، ۵، ۶، ۱۰، 12، ۱۵، ۲۰، ۳۰ قابل تقسیم است؛ لذا، این عدد را پایه در نظر گرفته و مبنای تقسیم بندی ساعت قرار دادند. همچنین تقسیم بندی دایره به ۳۶۰ درجه «مضربی از ۶۰» از کارهای بابلی ها می باشد. نگاه شود به: نگارش اعداد انگلیسی
استفاده از خورشید و آب یکی از ابزارهای قدیمی سنجش زمان بوده است انسانهای نخستین از سایه خورشید، با استفاده از ستون ها یا دیواره ها، زمان را تعیین می کردند بعدها ساعت آبی اختراع شده است که در ایران به آن پنگان یا فنجان می گویند. [ ۱] [ ۲]
در ایران مهم ترین و قدیمی ترین دستگاه یا ابزاری که برای سنجش زمان بکار رفته فنجان بوده است. این دستگاه برای سنجش زمان رها کردن آب به باغ یا مزارع برای آبیاری از سوی سهامداران قنات ها بوده است.
از روزگاران کهن بشر برای دانستن وقت و زمان، با توجه به تجربه و دانش زمانه، ابزارهایی را ساخته و مورد استفاده قرار داده اند، که مهم ترین آن ها عبارت می شده از:
کعبه زرتشت را بعضی از پژوهشگران بنایی برای تعیین و سنجش زمان با کمک خورشید و مهتاب می دانند. تا امروز حدس می زدند کاربرد این بنا، محل نگهداری کتاب اوستا و اسناد حکومتی یا محل گنجینه دربار یا آتشکده معبد بوده است. اما غیاث آبادی با تحقیقات خود مدعی است[ ۳] این بنا با مقایسه با تمامی بناهای گاهشماری ( تقویم ) آفتابی در سرتاسر جهان، پیشرفته ترین، دقیقترین، و بهترین بنای گاهشماری آفتابی جهان است. این در حالی است که تا قبل از این بنا هم «چارطاقی» ها در نقاط مختلف ایران احداث شده بودند و همین وظیفه را با شیوهای بسیار ساده اما دقیق و حرفه ای بر عهده داشتند.
wiki: تاریخ ابزارهای زمان